Indukcja elektrostatyczna
Z Wikipedii
Indukcja elektrostatyczna zwana też influencją elektrostatyczną - zjawisko fizyczne opisujące sposób elektryzowania ciała w wyniku zbliżenia do niego innego naelelektryzowanego ciała.
Spis treści |
[edytuj] W przewodnikach
Zbliżenie ciała naelektryzowanego odpowiada wprowadzeniu ciała do pola elektrycznego. W przewodniku wprowadzonym do pola elektrycznego ładunki swobodne przesuwają się tak, by wewnątrz przewodnika nie było pola elektrycznego. W wyniku czego przewodnik pozostaje elektrycznie obojętny (tak jak przed zbliżeniem) jako całość, ale jego części uzyskują ładunek elektryczny zwany ładunkiem indukowanym.
Przesunięte ładunki zmieniają pole elektryczne nie tylko w przewodniku ale także w otaczajacej przestrzeni. Po odsunięciu ładunku indukującego (bez rozdzielania) układ ładunków w przewodniku powraca do poprzedniego stanu.
Jeżeli części przewodnika zostaną rozdzielone (rozłączone elektrycznie) na elementy o różnym stanie naelektryzowania, to uzyskamy ciała trwale naelektryzowane.
[edytuj] W dielektrykach
W dielektrykach pole elektryczne powoduje tylko niewielkie przesunięcie ładunków wywołując polaryzację dielektryka. Zazwyczaj polaryzacja ustępuje po wysunięciu dielektryka z pola elektrycznego, ale w ferroelektrykach pozostaje niewielka jej część zwana polaryzacją resztkową. Istnieją substancje zachowujace trwale stan naelektryzowania nazywane są one piroelektrykiami.
[edytuj] Występowanie i zastosowanie
Zjawisko indukcji elektrostatycznej jest odpowiedzialne za większość przypadków elektryzowania się ciał, np. taśmociągów, samochodu jadącego drogą, osoby chodzącej po izolującej podłodze.
Zjawisko to jest podstawą działania maszyny elektrostatycznej i generatora Van de Graaffa, urządzeń do uzyskiwania ciał naelektryzowanych.
Indukcja elektrostatyczna powoduje przyciąganie ciał wykonanych z przewodnika lub dielektryka ulegającego polaryzacji i nienaelektryzowanego w stronę innego ciała naelektryzowanego (stronę pola elektrycznego o większeym natężeniu)