Hipostaza
Z Wikipedii
Hipostaza – termin wywodzący się od greckiego hypóstasis - to co pod spodem, podstawa. W filozofii Plotyna jest to byt wyemanowany z Absolutu. Filozofia chrześcijańska przejęła ten termin, oznacza ona tutaj każdą z trzech Osób Trójcy Świętej pojmowaną jako istotowo różną od pozostałych.
Pojęcie to zbliżone jest do pojęcia osoby prosopon; które jednak jest unikane w teologii, gdyż pierwotnie oznaczało maskę i wydawało się opierać na pozorach i czymś fikcyjnym.
Sobór w Chalcedonie usankcjonował w 451 r. termin hipostaza, stwierdzając istnienie w Chrystusie jednej jedynej hipostazy-osoby w dwóch naturach.
Termin ten prowadzi także do zrozumienia tajemnicy Trójcy Świętej, pozwalając na odróżnienie jedynej substancji (natury) Boga od trzech hipostaz (osób): Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Hipostaza ma też w filozofii znaczenie ogólne – oznacza pojęcie abstrakcyjne, lub ogólne uznane za konkretny byt jednostkowy (na przykład idealna prosta w matematyce, która miałaby istnieć w naszym świecie) oraz potoczne – jest to wszelki przedmiot fikcyjny uznany za istniejący (na przykład czarodziejska różdżka).