Hipomagnezemia
Z Wikipedii
Hipomagnezemia - to stan obniżonego poziomu magnezu w organizmie.
Rozróżnia się 2 możliwości:
- hipomagnezemia z jawnym niedoborem magnezu, gdy poziom tego pierwiastka w surowicy krwi spada poniżej 0,7 mmol/l
- hipomagnezemia z utajonym niedoborem magnezu, gdy stężenie magnezu w surowicy jest jeszcze prawidłowe, lecz w dożylnym teście obciążenia magnezem (polegającym na dożylnym podaniu roztworu MgSO4 (siarczan magnezu) i ocenie jego wydalania z moczem), wydalonych zostaje poniżej 80% podanej dawki magnezu (czyli ponad 20% zostaje zatrzymane i przyswojone przez organizm).
Magnez przyjęty z pożywieniem zostaje wchłaniany głównie w jelicie cienkim. Na wchłanianie magnezu mają wpływ następujące substancje:
- witamina B6
- selen
- dieta wysokobiałkowa
- kwaśne środowisko
- laktuloza
- kwasy tłuszczowe nienasycone
Dobowe zapotrzebowanie na magnez wynosi 300 - 400 mg.
Do niedoboru magnezu dochodzi w następujących sytuacjach:
- dieta o małej zawartości magnezu (duże ilości magnezu zawiera: niektóre rodzaje wody mineralnej, kakao i jego przetwory na przykład czekolada, soja, kasza gryczana, orzechy, rośliny strączkowe, ryż biały, owoce morza, szpinak, pieczywo ciemne i pełnoziarniste, kukurydza.)
- zespoły złego wchłaniania
- narażenie na stres wskutek zwiększonego wydalania magnezu z moczem oraz jego inaktywacji przez wolne kwasy tłuszczowe uwalniane w czasie lipolizy.
Niedobór magnezu może być odpowiedzialny za następujące objawy chorobowe:
- wzmożona pobudliwoiść ruchowa
- zmęczenie psychiczne i fizyczne
- zaburzenie koncentracji
- stany lękowe
- zaburzenia pamięci
- zaburzenia snu.
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |