Hermann Muthesius
Z Wikipedii
Hermann Muthesius (właśc. Adam Gottlieb Hermann Muthesius, ur. 20 kwietnia 1861 w Großneuhausen w Turyngii, zm. 26 października 1927 w Berlinie) - niemiecki architekt wczesnego modernizmu i teoretyk architektury. Muthesius krytykował styl secesyjny i był współzałożycielem Werkbundu.
Muthesius studiował w Berlinie w latach 1882-1883 historię sztuki i filozofię, a potem do 1887 architekturę. Następnie współpracował z Paulem Walotem przy wznoszeniu gmachu Reichstagu.
Na przełomie XIX o XX w. przebywał w Tokio i Londynie. W tym czasie rozpoczął też działalność jako publicysta, łącznie napisał około 500 książek i artykułów. Zapoznawszy się z postepowymi ruchami w Wielkiej Brytanii, stał się jednym z najważniejszych działaczy niemieckiej nowoczesnej architektury przed I wojną światową. Zbudował około 100 domów jednorodzinnych, zwykle opartych na angielskich wzorcach. W związku ze skandalem po wygłoszonym w 1907 przez Muthesiusa wykładzie powstał jako wyraz solidarności z jego ideami Deutscher Werkbund. W Werkbundzie stał się jednak z czasem jednym z bardziej konserwatywnych członków, deklarując się przeciwko typizacji budownictwa. Po I wojnie światowej stał się wrogiem nowej architektury (Neues Bauen), również w środowisku Bauhausu stał się persona non grata. W 1927 zginął w wypadku tramwajowym.
Zdaniem Muthesiusa kultura była wyrazem wszelkiej działalności narodu. Budownictwo nie powinno używać akademickich wzorców historycznych, lecz czerpać z autentycznego ducha narodowego. Uważał też, że oznacza to, że architektura powinna być rzeczowa, to znaczy nie tworzona z natchnienia, lecz na podstawie potrzeb i uwarunkowań.
