Henri Marie Ducrotay de Blainville
Z Wikipedii
Henri Marie Ducrotay de Blainville (ur. 12 września 1777, zm. 1 maja 1850) – francuski zoolog i anatom.
Urodził się w Arques, niedaleko Dieppe. Około 1796 wyjechał do Paryża studiować malarstwo, ale ostatecznie poświęcił się historii naturalnej. Zwrócił uwagę Georgesa Cuviera, który czasami prowadził wykłady w Collège de France i w Athenaeum. W 1812 został profesorem zoologii na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Paryskiego i współpracownikiem Cuviera. W późniejszym okresie ich drogi się rozeszły, a wzajemna niechęć przemieniła się w otwartą wrogość.
W 1825 Blainville został członkiem Francuskiej Akademii Nauk i w 1830 przejął po Jean-Baptiste de Lamarcku stanowisko w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Dwa lata później, po śmierci Cuviera objął stanowisko profesora katedry anatomii porównawczej Uniwersytetu Paryskiego, i pozostawał na nim osiemnaście lat. Został znaleziony martwy podczas podróży w wagonie pociągu między Rouen i Caen.
W systematyce zwierząt oddzielił płazy od gadów, które wcześniej łączono w jedną grupę i podzielił ssaki na stekowce, torbacze i łożyskowce. Wysunął propozycję podziału zwierząt na dwubocznie symetryczne, asymetryczne i promieniste. Oprócz wielu innych prac, był autorem: Prodrome d'une nouvelle distribution du règne animal (1816); Ostéographie ou description iconographique comparée du squelette et du système dentaire des mammifères récents et fossiles (1839-64); Faune française (1821-30); Cours de physiologie générale et comparée (1833); Manuel de malacologie et de conchyliologie (1825-7); Histoire des sciences de l'organisme (1845).
