Halina Wiśniewska
Z Wikipedii
Halina Wiśniewska (ur. 22 września 1920, Milanówek) – instruktor harcerski ZHP, harcmistrz, obecnie instruktor Wydziału Historii Seniorów Głównej Kwatery ZHP.
[edytuj] Harcerstwo
W 1931 roku wstąpiła do 10 WŻDH im. ks. J. Sułkowskiego. Przyrzeczenie harcerskie złożyła w 1932.
W czasie wojny w latach 1939-1944 była drużynową 10 WDH-ek, komendantką Hufca Harcerek Mokotów oraz pełniła funkcję w sanitariacie Wojskowej Służby Kobiet AK. W 1944 roku otrzymała stopień harcmistrzyni.
W latach 1945-1949 była komendantką Hufca Harcerek Śródmieście i członkinią komendy Warszawskiej Chorągwi Harcerek ZHP. W 1949 roku przewała działalność instruktorską.
Podjęła ją ponownie dopiero w 1971 roku. Działała w "Gromandzie Włóczęgów", później w komendzie i Radzie Hufca Mokotów, Radzie Chorągwi Stołecznej.
Wspólnie z trójką przyjaciół (Anną Zawadzką, Stefanem Mirowskim i Janem Rossmanem) współtworzyła tzw. "Bandę Czworga", która aktywnie uczestniczyła w przeprowadzaniu zmian w ZHP, ukoronowanych przywróceniem tradycyjnego Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego i nowym Statutem, przyjętym na XXVIII Walnym Zjeździe w grudniu 1990 roku.
W latach 1997-1999 pełniła funkcję komendantki Hufca ZHP Warszawa-Mokotów.
[edytuj] Wykształcenie i praca zawodowa
W 1938 roku zdała maturę w gimnazjum im. Anieli Wereckiej w Warszawie. Studiowała architekturę w Brukseli, a potem na tajnej Politechnice.
Jako architekt-urbanista pracowała zawodowo od roku 1945 do 1980, m.in. w Biurze Odbudowy Stolicy. Jest autorem wielu projektów i opracowań, brała udział w wielu konkursach i konferencjach. Jest członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich.
[edytuj] Książki
- "Gawędy druhny Babci" – Halina Wiśniewska, Harcerskie Biuro Wydawnicze "Horyzonty", Warszawa 2001
