Grandmaster Flash

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Grandmaster Flash (ur. jako Joseph Saddler 1 stycznia, 1958 w Bridgetown, Barbados), muzyk hip-hopowy i DJ; jeden z pionierów hip-hop DJing-u, cutting-u i mixing-u.

Rodzina Saddlera przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych i Joseph dorastał w Bronx-ie. Zaangażował się we wczesną nowojorską DJ-scenę, organizowanie imprez unoszonych bitem do rana. Techniką Pete Jonesa i Kool Herca, od których się uczył, używał dwóch kopii jednego nagrania i dwóch gramofonów (do cuttingu) ale wzbogacił zestaw o połączony ze zdolnościami manualnymi mikser aby wzmocnić break (zwykłe granie utworu mogło być przerywane przez nałożenie breaka, który mógł być powtarzany przez użycie miksera do przełączania kanałów dopóki sekunda utworu nie trafi wracając na igłę gramofonu). Flash otrzymał swój pseudonim w szkole od postaci, z którą się utożsamiał (od Flash Gordona). Był jednym z inicjatorów techniki początkowo nazywanej cutting, później rozwinięta przez Grand Wizard Theodore jako scratchingu (AMG).

[edytuj] Grandmaster Flash and The Furious Five

Flash grał na nielegalnych imprezach organizowanych z raperami takimi jak Kurtis Blow i dj pasty pp pizzle. Pod koniec lat siedemdziesiątych, po zachęcie od Ray'a Chandler'a, uformował swoją własną grupę. Początkowo w skład wchodzili: Cowboy (Keith Wiggins), Melle Mel, (Melvin Glover) i Kid(d) Creole (Nathaniel Glover). Nazywali się Grandmaster Flash & the 3 MCs. Dwaj inni raperzy przyłączyli się na krótko, zostali zastąpieni przez Rahiema (Todd Williams, wcześniej w Funky Four) i Scorpio (Eddie Morris, używający również pseudonimu Mr. Ness), tak powstała Grandmaster Flash & the Furious Five. Wkrótce doceniono ich twórcze pomysły na dobry rap, Grandmaster Flash & the Furious Five zapoczątkowała MCing, freestyle battle's i odkryła kilka podstawowych wyrażeń w MCingu. Przygotowali się na Disco Fever w Bronxie zaczynającą się w 1978.

Kontrakt Joe Robinsona z Sugar Hill Records w 1980, uwolnił liczne single, zaowocował certyfikatem RIAA,złotym krążkiem za "Freedom", także podróżami. Klasyk "The Adventures of Grandmaster Flash on the Wheels of Steel", wydany w 1981 był najlepszą produkcją w swoim gatunku (łączył elementy utworów "Another One Bites the Dust" zespołu Queen, "Good Times" grupy CHIC i elementy zauroczenia pewną Blondie), jednak w tym czasie był to ich ostatni dobry singel. Najbardziej znaczącym uderzeniem zespołu był utwór"The Message" (1982), który powstał w domu producenta Sugara Hilla Cliftona "Jiggs"'a Chase'a i stał się platynowy w niespełna miesiąc. W 1983, Flash i Mel wydali dwunasty singel "White Lines", który stał się charakterystyczny dla Grandmaster Flash and Furious Five. Pomimo zadłużenia na nagrania, Flash wydawał się wcale nie myśleć o "The Message", "White Lines", czy też o wielu innych nagraniach Furious Five (jeśli nie słyszysz scratchingu w utworze, nie ma w nim Flash'a). W 1983, Flash wytoczył proces Sugarowi Hillowi za niewypłacone honorarium autorskie, następnie w 1984 w grupie nastąpił rozłam między Flashem i Melem zanim rozpadła się ona zupełnie. Flash, Kid Creole i Rahiem nagrywali z Elektra Records dopóki reszta stała się "Grandmaster Melle Mel & the Furious Five". (Mel wydawał się znakomity I Feel for You Chaka Khan'a). Zespół powstał znowu w 1987 na koncercie dobroczynnym, tylko jednak po to by wydać jeden album i rozpaźć się znowu. Kolejne zjednoczenie (w pewnym sensie) nastąpiło w 1994, mimo, że Cowboy zmarł w 1989 z przedawkowania jako skutek uzależnienia od kokainy.