Gitara klasyczna
Z Wikipedii
Gitara klasyczna – oryginalna gitara, z której wyewoluowała cała rodzina instrumentów akustycznych i elektrycznych. Współczesną gitarę klasyczną zaprojektował Antonio de Torres. Posiadała ona większe pudło rezonansowe niż instrumenty dotychczas używane oraz belkowanie w kształcie wachlarza, co podniosło siłę i barwę brzmienia. Gitara klasyczna wyposażona jest w miękkie struny, dawniej wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych, a począwszy od 1946 r. z nylonu. Gitara klasyczna jest instrumentem stosunkowo cichym, dlatego rzadko używana w grze zespołowej.
Na gitarze klasycznej gra się na siedząco, opierając dolne wcięcie pudła na lewym kolanie, lewą nogę stawia się na podnóżku, z gryfem wzniesionym w górę i odchylonym od poziomu o kąt od 15° do 45°. Struny uderza się lub szarpie palcami prawej ręki, bardzo rzadko używa się do tego kostki – plectrum.
Gitara ma korzenie w hiszpańskiej tradycji muzycznej, gdzie już w starożytności używano różnych gitaropodobnych instrumentów.
- Gitara pierwszy raz była wspomniana w 1265 przez Juan Gil of Zamora w jego dziele Ars Musica.
- W 1487 Johannes Tinctoris opisał gitarę jako czterostrunowy instrument szarpany wynaleziony przez Katalończyków.
- 1546 Alonso Mudarra w res Libros de Musica en Cifras para Vihuela jest pierwszym wydawnictwem publikującym muzykę na gitarę.
- 1551-1555 Adrian Le Roy opublikował dziewięć ksiąg tabulatur dla gitary pieciostrunowej. Piątą strunę do gitary dodał Vicente Espinel.
- 1674 F. Corbetta wydał Guitarre Royal, dedykując ją Ludwikowi XIV. Gitara stała się bardziej popularna niż lutnia.
- 1770-1800 – dodanie szóstej struny do gitary.
Gitara w swojej historii przeżywała wzloty i upadki. Szczytowym okresem, gdy gitara rozbrzmiewała zarówno na salonach, jak i w salach koncertowych, był tzw. "złoty okres gitary" przypadający na I poł. XIX w. Jako instrument salonowy gitara klasyczna została wyparta przez fortepian.
Osobą, która miała ogromny wpływ na rozwój muzyki gitarowej oraz techniki gry na tym instrumencie był Francisco Tárrega, hiszpański kompozytor i wirtuoz. Pozostawił po sobie liczne utwory gitarowe, aranżacje utworów znanych kompozytorów (m.in. Fryderyk Chopin, Isaac Albéniz, Ludwig van Beethoven) oraz szkołę gitary. Jego liczni uczniowie (np. Emilio Pujol, Miguel Llobet) kontynuowali tradycję swojego mistrza. W XX wieku bardzo zasłużonym dla spopularyzowania gitary był kompozytor, aranżer i wirtuoz Andrés Segovia. Znaczącą rolę odegrał także Agustín Barrios Mangoré wplatając do swojej muzyki elementy folkloru południowoamerykańskiego.
Ze znanych kompozytorów muzykę na gitarę komponowali Carl Maria Von Weber, Gioacchino Rossini Giuseppe Verdi, Hector Berlioz, Franz Schubert, twórczość gitarowa stanowi jednak w dorobku tych artystów wypadki całkowicie sporadyczne i marginalne.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- The Guitar School – Iceland – strona z dużą ilością nut gitarowych oraz odnośników do innych miejsc gitarowych w sieci
- http://www.classicalguitarist.info
