Głowa do wycierania
Z Wikipedii
| Głowa do wycierania | |
| Oryginalny tytuł | Eraserhead |
| Czas trwania | 89 minut |
| Reżyseria | David Lynch |
| Scenariusz | David Lynch |
| Muzyka | Fats Waller, Peter Ives |
| Zdjęcia | Herbert Cardwell, Frederick Elnes |
| Montaż | David Lynch |
| Produkcja | David Lynch przy współpracy Centre for Advanced Films Studies |
| Język | angielski |
| Strona IMDb | |
Głowa do wycierania (ang. Eraserhead) - film produkcji amerykańskiej, z roku 1977. Premiera filmu w Polsce miała miejsce w grudniu roku 1978.
Spis treści |
[edytuj] Twórcy filmu
- reżyseria, scenariusz, scenografia, produkcja i montaż - David Lynch
- zdjęcia - Frederick Elmes, Herbert Cardwell
- muzyka - Fats Waller, Peter Ivers
- dźwięk - Alan R. Splet
[edytuj] Obsada
- Jack Nance - Henry Spencer
- Charlotte Stewart - Mary X
- Allen Joseph - Bill X
- Laurel Near - Pani z Kaloryfera (Lady in the Radiator)
- Jeanne Bates - matka Mary
- Judith Anna Roberts - dziewczyna
- Jean Lange - bacia
- Thomas Coulson - chłopiec
- Jack Fisk - Mężczyzna z Planety
- John Monez - Bum
W pozostałych rolach:
- V. Phipps-Wilson
- Darwin Joston
- Jennifer Chambers Lynch
- Neil Moran
- Darwin Johnston
- Hal Landon Jr.
- Brad Keller
- Gil Dennis
- Toby Keller
- Doddie Keller
- Raymond Walsh
- Peggy Lynch
[edytuj] Opis filmu
Film opowiada historię Henry'ego, który żeni się z epileptyczką Mary. Rodzi się ich dziecko, które nie jest podobne do człowieka. Mary odchodzi od Henry' ego, który staje się uzależniony od dziecka, śmiejącego się z niego i nie pozwalającego mu wyjść z mieszkania. Przez cały czas Henry ma kontakt ze światem znajdującym się za kaloryferem w jego mieszkaniu.
[edytuj] David Lynch o filmie
"Ona (Lady in the Radiator) stanowi dla mnie rodzaj pewnej dobroci w życiu Henry'ego".
"Tak, oświetlenie jest takie ważne by stworzyć atmosferę. Właśnie z tego względu musieliśmy zobaczyć pokój Henry'ego na 10 różnych sposobów - te same sprzęty, ale oświetlenie może sprawić, że poczujesz się tak jakby to było południe, lub... niezwykła dzikość nocnej pory".
"(...) ale dlaczego musimy się trzymać terminów, klasyfikacji? Jeżeli surrealizm pojawia się w sposób naturalny, z wnętrza nas samych, jeżeli pozostajemy "niewinni", to wszystko w porządku. Surrealizm sfabrykowany, zamierzony, byłby okropny, ale jeżeli taka kategoria istnieje to uważam, że ERASERHEAD dałoby się w nią włączyć".
