Filharmonia Narodowa
Z Wikipedii
Gmach Filharmonii Warszawskiej (później Filharmonii Narodowej) stanął w latach 1900-1901 w kwartale ulic Jasnej, Moniuszki i Sienkiewicza, na terenie ówczesnego "City" finansowego miasta. Budowla wzorowana na europejskich filharmoniach i operach XIX wieku otrzymała bardzo bogaty wystrój eklektyczny, przesiąknięty wpływem neorenesansu i neobaroku europejskiego w nowoczesnej interpretacji. Pierwszy koncert odbył się 5 listopada 1901.
Fundatorami Filharmonii byli między innymi baron Leopold Julian Kronenberg i Ignacy Jan Paderewski.
- Autorami pierwotnego projektu: Karol Kozłowski i Izydor Pianka.
- Rzeźby na fasadzie: Stanisław R. Lewandowski, Władysław Mazur.
- Plafon w sali koncertowej: Henryk Siemiradzki.
Filharmonia Narodowa została spalona w czasie oblężenia Warszawy w 1939 a w czasie walk powstania warszawskiego uległa bombardowaniu i znacznemu zniszczeniu.
Gmach odbudowany w latach 1955-1956 wg projektu Eugeniusza Szparkowskiego i Henryka Białobrzeskiego. Zlikwidowano pierwotny wystrój, zastąpiony aranżacją w stylu surowego socrealizmu.
