Dynastia Ming
Z Wikipedii
Dynastia Ming - dynastia panująca w Chinach w latach 1368 - 1644, była ostatnią narodową dynastią chińską. Została założona przez Zhu Yuanzhanga, przywódcę powstania przeciwko mongolskiej dynastii Yuan. Pod rządami dynastii Ming Chiny odbudowały się po zniszczeniach z czasów poprzedniej dynastii. Jej upadek nastąpił po wielkim powstaniu chłopskim i najeździe Mandżurów.
[edytuj] Najważniejsze wydarzenia
- Wzniesienie od nowa Wielkiego Muru
- Morskie wyprawy admirała Zheng He do Azji Południowo-Wschodniej, Indii, Arabii i Afryki.
- Dotarcie do Chin portugalskich żeglarzy i powstanie portugalskiej kolonii w Makau
- Przybycie do Chin jezuitów i powstanie misji na dworze w Pekinie (patrz: Mateusz Ricci)
[edytuj] Historia
W pierwszym okresie panowania dynastii Ming, do połowy XV wieku, nastąpił imponujący rozwój gospodarczy i kulturalny całych Chin, a szczególnie regionów południowych i przybrzeżnych. Prowadzone były wielkie roboty nawadniające, zalesienia, rozwinięto uprawę bawełny, produkcję tkanin jedwabnych i bawełnianych, szkła, porcelany, statków morskich. Nastąpiło w tym okresie wielkie odrodzenie rodzimej kultury chińskiej, a buddyzm i taoizm stały się religiami panującymi.
W XV w. Chiny podporządkowały sobie Mandżurię na północy i Wietnam na południu oraz prowadziły ożywione kontakty handlowe i dyplomatyczne z Japonią, Indiami i Azją Płd.-Wsch. Umożliwiała to wielka flota dalekomorskich dżonek handlowych. Od połowy wieku stały się one łakomym łupem japońskich okrętów pirackich, jakie atakowały też, w celach rabunkowych, nabrzeżne miasta kontynentu. Drugim dużym zagrożeniem były, nieustannie ponawiane, ataki Mongołów na północne rubieże Chin. W celu ich osłonięcia przed najazdami koczowników odnowiony został Wielki mur chiński i wybudowano 5 tys. kilometrów szańców.
W styczniu 1556 r. w północnych prowincjach Chin wystąpiło potężne trzęsienie ziemi, w wyniku którego zginęło około 830 tysięcy ludzi. Między innymi z tego powodu w drugiej połowie XVI wieku przeżywały Chiny znaczne trudności gospodarcze, których rezultatem były liczne bunty i powstania chłopskie. Z tego osłabienia Państwa Środka skorzystał ambitny wódz sąsiedniej Mandżurii, Nurchaczi, podający się za następcę mongolskiego Czyngis-chana. Wypowiedział wojnę Chinom i rozpoczął ich podbój, zdobywając w 1620 r. duże miasto Mukden, jakie ustanowił swą stolicą. Dzieło podboju dokończył jego syn, po obaleniu przez chłopskie powstania ostatniego panującego cesarza dynastii Ming (1628 - 1644). Mandżurowie zajęli wówczas całe północne Chiny, ogłaszając utworzenie nowej cesarskiej dynastii Qing, która potem dotrwała do 1911 r.
