Drogomir (herb szlachecki)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Drogomir, inaczej: Borzym, Borzyma, Drogomier – herb szlachecki.

Herb należy do grupy herbów nadawanych przez księcia Bolesława III Krzywoustego (1102-1138) podczas wojen polsko-niemieckich i powstał po bitwie na Psim Polu w 1109 r. Istnieje też wersja, że herb ten powstał za czasów króla Władysława Łokietka (1306-1333) po bitwie pod Płowcami w 1331 r. Jest ona mniej prawdopodobna, jako że pierwszy znany wizerunek herbu pochodzi z 1227 r. – jest to pieczęć pana Raszka – wójta strzelińskiego.

Istnieją cztery odmiany tego herbu:

Drogomir
Drogomir Odmiana
Kikuł
Złotogoleńczyk

[edytuj] Opis herbu

[edytuj] Drogomir

W czerwonym polu trzy nogi srebrne, zbrojne ostrogami, zgięte w kolanach, połączone w środku. W klejnocie nad hełmem trzy pióra strusie. Rodziny pieczętujące się Drogomirem to: Drogomir, Grosicki, Kikuł, Kulikowski, Latosławski, Niesten, Nieten, Romatowski

[edytuj] Drogomir odmiana

W czerwonym polu trzy nogi srebrne, zbrojne ostrogami, zgięte w kolanach, połączone w środku. W klejnocie noga srebrna zgięta w kolanie zbrojna ostrogą. Rodziny pieczętujące się Drogomirem odmiana to: Petyrkowski, Potyrkowski, Ramatowski, Ramotowski, Rdultowski, Romatowski, Romętowski, Romotowski, Sadowski, Uszak

[edytuj] Kikuł

W czerwonym polu trzy nogi srebrne, zbrojne ostrogami, zgięte w kolanach, połączone w środku rozetą. W klejnocie nad hełmem trzy pióra strusie. Pióro środkowe barwione na czerwono. Rodziny pieczętujące się Kikułem to: Gardyński, Kikoł, Kikul, Kikuł, Kulik

[edytuj] Złotogoleńczyk

W niebieskim polu noga srebrna zgięta w kolanie zbrojna ostrogą. W klejnocie nad hełmem trzy pióra strusie. "Tablice Odmian Herbowych" Pana Chrząńskiego podają ten herb jako odmianę Drogomira. Rodziny pieczętujące się Złotogoleńczykiem to: Chrzanowski i Jurski

[edytuj] Legenda herbowa herbu Drogomir

Za panowanie księcia Bolesława III Krzywoustego Henryk V król niemiecki zaatakował ziemie polskie przychodząc z pomocą bratu Bolesława III Zbigniewowi. Decydująca o losach wojny bitwa rozegrała się w 1109 roku na Psim Polu w okolicach Wrocławia. W bitwie na Psim Polu wziął udział rycerz Drogomir (Drogomier) wraz z trzema swoimi synami, z których każdy stracił w czasie tej bitwy nogę. Nagradzając rozpacz ojca, męstwo i poniesione rany książę Bolesław III Krzywousty nadał rodzinie herb z nazwą pochodzącą od jego imienia oraz opatrzył wszystkich nadaniami ziemskimi.

Istnieją różne wersje tej legendy. Jest legenda mówiąca o pięciu synach, z których trzech zostało rannych, jest inna, w której mówi się o ośmiu synach, z których pięciu zostało zabitych, a pozostali stracili każdy po jednej nodze.

Na zakończenie można dodać, że herb Drogomir został odnotowany również w heraldyce francuskiej w opracowaniu Pana J.B. Rietspat'a.

Oto tekst "Drogomir": De gueules, a trois jambes, armées au naturel, éperonnées d'or, posées en pairle, les cuisses jointes sur le coeur de l'écu. Casque couronné.

Być może, że jest to zasługa Józefa Konstantego Ramotowskiego "Wawra", który po upadku powstania listopadowego osiedlił się we Francji i na stałe związał z tym krajem.

[edytuj] Herb wyspy Man

Istnieje jeszcze jeden herb łudząco podobny do Drogomira. jest to herb angielskiej wyspy Man. Oto opis tego herbu zaczerpnięty z oficjalnej strony internetowej tej wyspy.

Herb wyspy Isle of Man (wyrażając się bardziej poprawnie: Herb Jej Królewskiej Mości w prawach Isle of Man) został zagwarantowany dekretem Jej Królewskiej Mości z 12 lipca 1996 r. Herb jest powiększoną wersją tradycyjnego herbu, który zawiera trzy nogi połączone na czerwonym polu, a uwieńczony jest mottem " dokądkolwiek rzucisz tam to będzie ". W angielskiej terminologii heraldycznej herb ma opis: (Gules a Triskele Argent...... do.....motto Quocunque Jeceris Stabit)

Sokół
W 1405 r. król Henryk IV przekazał Isle of Man ze wszystkimi prawami Sir Johnowi Stanley pod warunkiem złożenia hołdu i przekazywania Jemu i kolejnym królom angielskim w dniu ich koronacji dwóch sokołów wędrownych. Następcy Sir Johna rządzili Wyspą jako Lordowie lub królowie przez następne 360 lat do czasu, kiedy król Grzegorz III przejął funkcję lordowską, natomiast zwyczaj przekazywania dwóch sokołów przetrwał do czasów koronacji Grzegorza IV do 1822 roku.

Kruk
Jest ptakiem z legend i przesądów. W Islandii znajduje się wiele miejscowości, które zawierają nazwę Kruk. Wyspa żyje silnymi elementami tradycji Wikingów, a bóg Wikingów Odin zgodnie z mitologią miał w towarzystwie dwa kruki. W roku milenijnym 1979 kopia statku Wikingów przyżeglowała z Norwegii do Isle of Man z mieszaną norwesko-manksowską załogą. Statek, ten jest obecnie przechowywany na Islandii. Nosi on nazwę "Kruki Odina".

Dodać jeszcze należy tekst z opisu flagi wyspy Man.

Dlaczego "Trzy kolana" zostały przyjęte jako symbol Wyspy Manx, nie jest wiadome. Godło "trzech kolan" wydaje się być przyjęte w XIII w. jako herb królów wyspy Man, których władza obejmowała także Hebrides – zachodnie wyspy szkockie. Po roku 1266, kiedy rodzima dynastia wygasła kontrole nad wyspą przekazano koronie Szkocji, a potem koronie angielskiej. Godło zostało zachowane i jako "Sword of State" (miecz wyspy?) odnotowane zostało w 1300 roku. Trzy kolana pojawiają się również na monetach wyspy z wieku XVII-XIX a także na obecnej fladze Wyspy. Oryginalnie był to symbol słońca, potęgi życia.

W czasach starożytnych emblemat był szczególnie łączony z Sycylią, prawdopodobnie z powodu trójkątnego kształtu, przy czym sycylijskie "kolana" były zawsze nagie z głową Meduzy w centralnym punkcie. Podobny symbol był popularny między Celtami i plemionami normandzkimi w północno-zachodniej Europie i Manxowskie "Trzy kolana" wydają się heraldyczną modyfikacją tego symbolu. Poparciem dla tej teorii jest godło "triskele" czy też uproszczony znak "Trzech nog" na monetach z X wieku królestwa Nors Króla Anlaf Cuaran którego władza sięgała Dublina i wyspy Man. Prawdopodobnie późniejsi królowie Man byli gałęzią tej samej dynastii.

Wczesne symbole "nóg" wyspy Man, pokazują je ułożone zgodnie ze wskazówkami zegara i w tej postaci godło zachowuje symbolikę pogańskiego kultu symbolu słońca, chociaż czasami "kolana" przedstawione są odwrotnie co do wskazówek zegara. Jest to wersja nieprawidłowa.