Dresiarze

Z Wikipedii

Dresiarze – typ społeczno-kulturowy młodych ludzi względnie subkultura młodzieżowa która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresu. Synonimem dresiarza lub dresa jest wyraz kark.

Spis treści 1 Wygląd i zachowania 2 Geneza dresiarzy 3 Stosunek do dresiarzy 4 Status materialny i socjalny 5 Slang dresiarzy 6 Żeńskie odpowiedniki i partnerki 7 Dresiarze w kulturze 8 Zobacz też

[edytuj] Wygląd i zachowania

Dresiarze są grupą maskulinistyczną, zorientowaną na sport i motoryzację. Przypisuje się im również kult pieniądza i brak poszanowania zasad kultury i współżycia społecznego, objawiający się m.in. ordynarnym językiem pełnym wulgaryzmów i niestronieniem od przemocy i przestępstw w celu zaspokojenia własnych ambicji. Charakterystyczne elementy wizerunku to:

• ubieranie się w dres i obuwie sportowe, zwane w Polsce potocznie adidasami od nazwy firmy Adidas niezależnie od faktycznej marki i producenta; bogatsi dresiarze noszą oryginalne ubrania sportowe i obuwie renomowanych marek, ubożsi tzw. podróbki bazarowe, w tym często spodnie z czterema paskami imitującymi znak firmowy Adidas (trzy paski),

występują także dresiarze ubrani w białą czapeczke z daszkiem , białą koszule z kołnierzykiem , krótkie spodenki (białe , czarne , niebieskie) w które włożona jest koszula , białe skarpetki (zazwyczaj Adiddasa) oraz sportowe buty. wszystkie ciuchy są markowe (lub podróbki renomowanych marek) sterylnie czyste i świeżo wyprasowane.(jest to ubiór wykorzystywany przy spotkaniach z płcią przeciwną)

• wygolona głowa lub włosy bardzo krótkie postawione na żelu,
• upodobanie do niemieckich marek samochodów, zwłaszcza BMW, Mercedes-Benz, Volkswagen Golf, Opel; mniej zamożni dresiarze cenią sobie stuningowane samochody Polski Fiat 126p (maluch) ,
• zamiłowanie do tuningu samochodów, u mniej zamożnych dresiarzy często w postaci tzw. wiejskiego tuningu
• charakterystyczny sposób jazdy samochodem z lewą ręką wystawioną za szybę (tzw. "zimny łokieć") i z głośno grającą muzyką z wyraźnie podkreślonym rytmem,
• kult ciała i mięśni, uczęszczanie na siłownię i solarium (zarówno kobiety jak i mężczyźni), zażywanie sterydów anabolicznych,
• upodobanie do potraw typu fast food zawierających dużą ilość mięsa, np. kurczak z rożna, kebab, kiełbasa, dania firmy McDonald's,
• trzymanie psów ras uchodzących za agresywne, np. pitbull, bullmastif,
• agresja wobec studentów, osób uprawiających skateboarding, fanów punka i metalu oraz wegetarian (wszystkie te kategorie młodzieży reprezentujące wartości antynomiczne wobec wartości dresiarzy, są przez dresiarzy określane terminami brudasy i pedały), a także homoseksualistów oraz wszystkich robiących wrażenie słabszych,
• brak szacunku dla środowiska naturalnego, śmiecenie w miejscach publicznych,
• kult telefonów komórkowych, postrzeganych jako symbol wysokiego statusu materialnego i narzędzie kontaktów z kontrahentami handlowymi (symbol biznesmena),
• kult drogiej biżuterii ze złota, postrzeganej jako podkreślenie wysokiego statusu materialnego właściciela,
• szeroki, agresywny krok ze sztywno rozstawionymi nogami i rękami,
• zażywanie środków odurzających takich jak alkohol, amfetamina, u bogatszych dresiarzy - kokaina.

Nie ma natomiast jednoznacznie określonego gatunku muzyki kojarzonego z dresiarzami. Przypisywano im słuchanie muzyki disco polo, dance.

[edytuj] Geneza dresiarzy

Dresiarze są produktem przemian społeczno-kulturowych w Polsce po 1989, przede wszystkim pojawienia się konsumpcyjnego stylu życia. Pierwsi dresiarze wykształcili się najprawdopodobniej z subkultur lat 80. XX w.: skinheadów i dyskomenów, łącząc skłonność do przemocy charakterystyczną dla pierwszych, z konsumpcyjnym, hedonistycznym i bezrefleksyjnym stylem życia drugich. Duży wpływ na uformowanie się dresiarzy miały niezaspokojone konsumpcyjne oczekiwania Polaków w okresie PRL oraz ówczesne wyjazdy zarobkowe do RFN. Innym wytłumaczeniem jest fakt, że dres z uwagi na wygodę był ulubionym strojem polskich turystów uprawiających tzw. "turystykę handlową" w okresie późnego PRL-u i wczesnych lat 90., gdy noszenie dresu kojarzyło się z zagranicznymi podróżami do atrakcyjnych krajów i życiem na wysokiej stopie materialnej. Charakterystyczne jest, że marki tworzące wizerunek dresiarza są w większości niemieckie: Adidas, BMW, Mercedes-Benz. Najprawdopodobniej wynika to z tego, że niemieckie marki samochodów mają wizerunek "męski" w odróżnieniu od "żeńskiego" image’u marek francuskich, włoskich i japońskich. Udział w uformowaniu się dresiarstwa miała też obyczajowość panująca w szkołach zawodowych i klubach sportowych.

[edytuj] Stosunek do dresiarzy

Wizerunek dresiarzy w pozostałych kręgach społeczeństwa, w tym wśród młodzieży aspirującej do wyższego wykształcenia, jest zdecydowanie negatywny. Dresiarze są postrzegani jako agresywni, chamowaci, brutalni, skłonni do pobić i rozbojów. Głośne w latach 90. przypadki brutalnych śmiertelnych pobić nastolatków były kojarzone z dresiarzami jako sprawcami. Dresiarze są też postrzegani jako tchórze, atakujący tylko słabszych i tylko w przypadku przewagi liczebnej. Postrzegani są również jako niewykształceni i nie aspirujący do wykształcenia. Powstał bogaty humor i folklor internetowy o dresiarzach i liczne strony "antydresiarskie" w Internecie.

[edytuj] Status materialny i socjalny

Teoretycznie tej kategorii być tu nie powinno. W roli wyjaśnienia:

• - polskie społeczeństwo zawsze coś kole w oczy
• - jeżeli posiadasz majątek tzn. że kradniesz
• - jeżeli posiadasz majątek, a pracujesz to ta praca jest tylko przykrywką dla ciemnych interesów
• - zawsze ktoś będzie Ci zazdrościł
• - Twoja wścibskość nakazuje Ci obserwować jak żyją inni i czy przypadkiem nie żyją lepiej od Ciebie
• - żyjesz pod presją innych (musisz być lepszy od sąsiada)
• - czemu on ma a ja nie?

Odpowiedz jest prosta: brak zaradności życiowej.

[edytuj] Slang dresiarzy

Slang dresiarzy ma dużo wspólnego z gwarą motoryzacyjną, np.:

• Beemka, Buma, Bawarka, Bejca, Beta – samochód marki BMW
• Mesio, Mietek – samochód marki Mercedes-Benz
• Adaś – obuwie marki Adidas
• Szlug, Pet, Buch - papieros
• Viper - VW Polo

[edytuj] Żeńskie odpowiedniki i partnerki

Żeńskim odpowiednikiem dresiarza może być dresiara – młoda dziewczyna lub kobieta ubierająca się w dres, agresywna i zachowująca się w sposób antyspołeczny. Jednak jest to raczej typ mniejszościowy. Jako przeważający w powszechnym odbiorze typ żeńskiej partnerki dresiarza postrzegana jest stereotypowa blondynka, określana czasem pejoratywnymi terminami: blachara, barbie, smerfetka, plastikowa lalunia, różowa panienka, punia, plastik, galerianka. Osoba taka jest stereotypowo postrzegana jako pusta, głupia, często uczęszczająca na dyskoteki i opalająca się w solarium, uległa wobec mężczyzn typu macho i odpowiadająca ich wyobrażeniom o roli kobiety. Partnerki "dresiarzy" stereotypowo prezentują dość charakterystyczny styl ubierania się i wysławiania: różowe lub błękitne ubrania (często za ciasne, by markować zgrabną figurę), jeansy biodrówki, tipsy (sztuczne paznokcie), włosy ufarbowane na bardzo jasny blond (niezależnie od karnacji) lub czarny, cera zniszczona wizytami w solarium, wydepilowane brwi zastapione pociagnięciem kreski kosmetycznej, masywna biżuteria.

[edytuj] Dresiarze w kulturze

Za pierwszą powieść przedstawiającą fenomen dresiarzy uchodzi powieść Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną autorstwa Doroty Masłowskiej opublikowana w 2002 r.

W 2003 r. został nakręcony i wypuszczony amatorski film Wożonko w reżyserii Abelarda Gizy, opowiadający o zderzeniu świata gangsterów ze światkiem osiedlowych dresiarzy blokersów.

[edytuj] Zobacz też

• blokersi
• chuligani
• karki