Diabeł Boruta
Z Wikipedii
Diabeł Boruta, zwany też diabłem Rokitą lub błotnikiem - fikcyjna postać, diabeł, mający rzekomo zamieszkiwać miasto Łęczycę.
Diabeł Boruta jest przedstawiany różnie; w najpopularniejszym wyobrazeniu jest on wysokim szlachcicem z długimi, czarnymi wąsami, czarnych oczach i z ogonem, w bogatym kontuszu. Występuje także pod innymi postaciami: jako sowa, czarny koń, ptak z ogromnymi skrzydłami lub jako wielka ryba z rogami.
Według legendy Boruta był żyjącym w XIV wieku szlachcicem. Około roku 1360, gdy budowany był Zamek Królewski w Łęczycy, król Kazimierz Wielki, przejeżdżając niedaleko Łęczycy, utknął w swej karecie na szerokich mokradłach. Silny młodzieniec, Boruta, pomógł mu i w zamian za to otrzymał zamek.
Istnieje wiele wersji, jak Boruta stał się później diabłem. Ponoć w jego zamku pod koniec XIV wieku miał ukryć skarb książę mazowiecki. Do dziś, już ponad 700 lat w lochach zamku siedzi Boruta, czasami w nocy wychodząc na zewnątrz, pilnując skrzyń ze złotem.
[edytuj] Pochodzenie
Diabeł Boruta jest znany na ziemi łęczyckiej od bardzo dawna. Wywodzi się od słowiańskiego demona, Boruty, którego kult był bardzo nasilony w okolicach dzisiejszej Łęczycy. Był wtedy strażnikiem lasów i opiekunem zwierząt leśnych oraz patronem myśliwych. Stąd też może brać się jego nazwa: Boruta od boru - gęstego lasu. Inni znawcy twierdzą, iż Słowianie wierzyli, że Boruta zamieszkuje bardzo starą sosnę w środku puszczy (sosna była jego świętym drzewem) - sosna to po staropolsku właśnie boruta.
W 996, wraz z przyjęciem chrztu przez Mieszka I, rozpoczęły się wyprawy misyjne mające na celu chrystianizację ludności. Chrześcijańscy księża przy nawracaniu Słowian utożsamiali wiele ich bogów z diabłem. Tak też miano diabła przyjął Weles, Chors albo Trupiec, a także demon Boruta.
W XI wieku próbowano walczyć z kultem wielu słowiańskich bożków i demonów, który był wciąż bardzo żywy. Lecz myśliwi dalej składali ofiary przy sosnach, aby Boruta podarował im dużo zwierzyny. Boruta przetrwał do dziś, mimo że jego wyobrażony wygląd zmieniał się na przestrzeni dziejów. Dziś jest on niemal symbolem Łęczycy i bohaterem wielu legend.
[edytuj] Przypisy
- ↑ legenda mówi, że na ścianie wieży kolegiaty w Tumie koło Łęczycy Boruta zostawił ślady swoich pazurów, które powstały, kiedy chciał przewrócić wieżę
