Czarni Jasło
Z Wikipedii
Klub piłkarski z Jasła, założony w 1910 roku - obecnie IV liga.
Jasielski Klub Sportowy Rafineria Czarni 1910 Jasło
38-200 Jasło, ul. Śniadeckich 15
tel./fax 013 448 53 55
email: czarni@rjs.pl
Rok założenia: 1910
Barwy: biało – czarne
Stadion: MOSiR, ul. Śniadeckich 15
Klub posiada status organizacji pożytku publicznego
nr.konta: BS Biecz O/Jasło,
03 8627 1011 2001 0000 3708 0001
Strony www:
www.czarnijaslo.rjs.pl (oficjalna)
www.czarnijaslo.com (nieoficjalna)
Bilety: 5 zł – normalny, 3 zł – ulgowy
Kobiety i młodzież do lat 12 – wstęp wolny
Władze klubu:
Prezes – Marcin Węgrzyn
Wiceprezes ds. finansowych – Krzysztof Paryś
Wiceprezes ds.sportowch - Jan Zawiliński
Wiceprezes ds. marketingu - Marcin Mazur
Sekretarz – Marek Machowski
Członkowie zarządu – Iwona Hawliczek, Józef Rydarowicz, Marcin Zarudzki,
Komisja Rewizyjna
Przewodniczący - Edward Nazgowicz
Członkowie komisji - Janusz Mitoraj ,Tadeusz Kutyna
Kierownik biura klubu – brak
Sztab szkoleniowy:
Trener I zespołu – Marek Dyląg
trener II zespołu - Łukasz Rydarowicz
Trener bramkarzy - Wojciech Dubiel
Trener juniorów – Zenon Madejczyk,
Trener trampkarzy - Mariusz Maczuga
Trener orlików – Artur Tomaszewski
Kierownicy drużyn:
I zespół - Tadeusz Kutyna,
II zespół - Robert Szerląg
grupy młodzierzowe: Marek Myśliwiec
Opieka medyczna - lek. Jan Zawiliński
Historia klubu JKS Czarni 1910 Jasło
Według wielu dostępnych źródeł kolebką podkarpackiej piłki nożnej było Jasło.
W 1909 roku w wyniku aktywnej działalności mieszkańców miasta utworzone zostały dwie drużyny piłkarskie „Korona” i „Jedność”. Rozgrywały one między sobą mecze na placu targowym zwanym „Gzecyrką”, przyciągając liczne rzesze sympatyków tej dyscypliny sportu.
W 1910 roku dzięki staraniom wiceprezesa znanego klubu Czarni Lwów, Stanisława Adamskiego powstał w Jaśle pierwszy na Podkarpaciu klub sportowy, noszący nazwę Jasielski Klub Sportowy „Czarni” Jasło. Klub powstał w wyniku połączenia dotychczasowych dwóch jasielskich klubów „Korona” i „Jedność”. Pierwszym prezesem został Stanisław Adamski, który piastował tę funkcję aż do wybuchu I wojny światowej. Klub grupował w swoich szeregach inteligencję, oraz młodzież robotniczą i akademicką. Prezes Adamski swoją pracę w klubie wzorował na swoim macierzystym klubie Czarni Lwów, który w tym czasie znany był nie tylko w Galicji.
Latem 1911 roku, Czarni rozgrywali swoje pierwsze mecze min. z Gorlicami (4:2) oraz Pogonią Tarnów (3:3). 11 października 1911 roku doszło w Jaśle do długo oczekiwanego spotkania jasielskiego JKS-u z zespołem Czarni Lwów. Piłkarze z Lwowa jak przystało na profesorów futbolu pokazali licznie zgromadzonej publiczności zasady wzorowej gry w piłkę nożną wygrywając to spotkanie 12:0.
W 1912 roku na placu targowym nad rzeką Jasiołka zwanym „Gzecyrka” gdzie Czarni rozgrywali swoje mecze, wybudowano drewnianą szatnię, oraz przystań kajakową. W tym okresie liczba członków klubu wzrosła do 100 osób. Na przestrzeni 1913 roku Czarni rozgrywali kolejne mecze z takimi drużynami jak: Pogoń Tarnów (5:1 i 8:2), Resovia Rzeszów (1:4), oraz Sanokiem (8:1 i 13:1).
Po zakończeniu działań wojennych w 1915 roku, nowym prezesem klubu został znany działacz Jakub Kózka, którego zadaniem w pierwszej kolejności było doprowadzenie do odbudowy drużyny piłkarskiej oraz naprawy zdewastowanego boiska. 14 lipca 1918 roku w Jaśle, Wisła Kraków wygrała z Czarnymi 4:0, w pierwszym meczu od wybuchu wojny. Ponadto w tym roku Czarni rozgrywali jeszcze mecze z Cracovią Kraków (4:1), Pogonią Tarnów (5:0), Polonią Przemyśl (2:0), Sanokiem (4:0), oraz z Jarosławiem (7:0 i 6:2).
W 1919 roku zespół Czarnych ponownie spotkał się z utytułowanym zespołem Czarnych Lwów, remisując 2:2. Skład jasielskiego zespołu z tego spotkania: Sennik- Kotlarski, Gozdecki, Szopa, Mąciwoda, Blida, Minnicki, Marosz, Bartoniczek, Sprinter. W tym również roku nowym prezesem klubu został dr Rybowski, a klub utrzymywał się ze składek swoich członków oraz dotacji od jasielskich kupców i rzemieślników.
W 1924 roku na czele zarządu Czarnych stanął Józef Schoemborn, a zespół w dalszym ciągu rozgrywał szereg spotkań towarzyskich i mistrzowskich, min. z lokalnymi rywalami Makkabii i Polonią. Czarni w tym okresie byli dość znaną drużyną w regionie, min. do Jasła przyjeżdżali na treningi piłkarze drużyny powstałej przy Rafinerii Nafty w Jedliczu, którzy nie mieli własnego boiska. W 1927 roku utworzona została liga, a zespół JKS Czarni Jasło znalazł się w klasie B, gdzie ze zmiennym szczęściem rywalizował aż do wybuchu wojny. W 1930 roku jasielski zespół był najbliżej awansu do klasy A, gdzie w decydującym o awansie meczu, uległ drużynie Jutrzenki Tarnów 0:1.
W kolejnych latach 1935-38 Czarni zajmowali odpowiednio IV, V, IV i VI miejsce w tabeli. Skład drużyny z tego okresu: Drabik – Sokołowski, Romańczuk, Z. Krementowski, J. Krementowski, Styczyński, Gach, Juszczyk Madej, Brożyna, Ząbek.
W 1928 roku Rada Miejska Jasła podjęła uchwałę, o budowie stadionu sportowego przy ulicy Śniadeckich obok Huty Szkła. Przy budowie stadionu pracowali bezrobotni, jak również zawodnicy Czarnych. Pracami kierował inż. Macudziński, który do dziś posiada na obiekcie przy Śniadeckich pamiątkowy postument. Klub otrzymał również lokal w Izbie Rzemieślniczej przy ul. Piotra Skargi, gdzie mieściło się biuro klubu.
W 1933 roku Czarni nawiązali pierwsze kontakty z zagraniczną drużyną z Bardejova. Na Słowacji Czarni przegrali 1:5, a w rewanżu na własnym boisku pokonali Słowaków 4:0. W tym również roku nowym prezesem klubu został dr Pacześniak, który pełnił tę funkcję do 1936 roku, kiedy to nowym prezesem został Stefan Kiełbasa. Dynamiczny rozwój jasielskiego klubu przerwał wybuch II wojny światowej. Sprzęt klubowy zmagazynowano u prezesa Kiełbasy przy ul. Basztowej , skąd Niemcy zrabowali go i przekazali jednej ze swych drużyn.
W 1941 roku na stadionie przy ul. Śniadeckich, stacjonowała niemiecka dywizja pancerna, a w 1944 roku stadion służył jako miejsce zborne ludzi z łapanek. W Jaśle w czasie okupacji od przypadku do przypadku rozgrywano w konspiracji mecze piłkarskie na placu tzw. „Kamieńcu” nad rzeką Wisłoką. W czasie palenia miasta przez Niemców, zniszczeniu uległy prawie wszystkie dokumenty i pamiątki Jasielskiego Klubu Sportowego Czarni.
Po wyzwoleniu, latem 1945 roku Czarni wznowili swoją działalność. Prezesem został na krótko Kmiecik, którego już w marcu 1946 roku zastąpił wybrany przez Walne Zebranie Andrzej Szwaja. Nowo wybrany zarząd zakupił dla piłkarzy nowe stroje w barwach: czarne getry, czarne spodenki oraz koszulki w pionowe biało-czarne pasy z emblematem „JKS Czarni”.
Pierwszy powojenny mecz Czarni rozegrali w Jaśle w dniu 7.04.1946 r. z klubem Ks TUR „Naprzód’ Jasło. We wrześniu prezesurę w klubie objął Watra Przewłocki i piastował tę funkcję do marca 1947 roku. W marcu 1947 roku prezesem klubu został Tadeusz Garbacik, który opracował statut klubu. Na pierwszym miejscu nowy zarząd postawił naprawę zdewastowanej płyty boiska, oraz remont ogrodzenia stadionu.
W 1949 roku doszło do połączenia Czarnych z klubem TUR „Naprzód” Jasło, działającym przy Rafinerii Nafty w Niegłowicach, w jeden klub o nazwie „Związkowiec” Jasło. W sezonie 1950/51 JKS Związkowiec zmienił nazwę na Unia Jasło. W marcu 1951 roku odgórną decyzją, zostały rozwiązane kluby sportowe, a w ich miejsce powołano Koła sportowe. Wiosną 1952 roku założono w Jaśle Koło sportowe nr. 776 „Spójnia”, którego przewodniczącym został Adam Stój.W 1953 roku zmieniono w Polsce system rozgrywek z jesień-wiosna, na wiosna-jesień. Grudzień 1954 roku to okres połączenia zrzeszeń sportowych „Spójni” i „Ogniwa” w nowe zrzeszenie pod nazwą „Sparta” Jasło, którego prezesem wybrano Stanisława Kamieńskiego.
W 1956 roku Koło przyjęło na powrót nazwę Czarni Jasło, a jesienią tego roku piłkarze po raz pierwszy wywalczyli awans do III ligi. Już w pierwszym meczu eliminacyjnym o wejście do III ligi, Czarni rozgromili Stal Kraśnik 8:2 po bramkach: Kalisza-4, Nazgowicza-2, Grochali, i jednej samobójczej. Skład Czarnych z tego pamiętnego meczu: Nocleg – Kalisz, Wojnarowicz, Frączek, Stadnicki, Karamon, Styczyński, Dzik, Nazgowicz, J. Krementowski, Grochala.
W roku 1957 Czarni połączyli się z zespołem Unia Krajowice i powstał klub JKS Czarni Jasło. Prezesem nowo powstałego klubu został Stanisław Piśmienny, a po raz pierwszy w historii klubu funkcję trenera objął Stanisław Janczura.
Po dwóch sezonach gry w III lidze, w 1960 roku nastąpił spadek drużyny Czarnych do A klasy. W tym samym roku patronat nad klubem przejęły Zakłady Chemiczne „Gamrat”. W kolejnych latach prezesami klubu byli : Władysław Kantor i Roman Dolczewski, a klub przeżywał duży regres.
W 1963 roku Czarni ponownie wywalczyli awans do III ligi, gdzie występowali nieprzerwanie przez 10 sezonów.
Rok 1966 to trudny okres w działalności klubu. Drużyna ze względu na remont boiska przy Śniadeckich, musiała rozgrywać swoje mecze na stadionie Nafty Jasło. Nowym prezesem klubu został Jan Hepner. W tym również roku, trzech czynnych zawodników klubu, oddelegowano na kurs instruktorów piłki nożnej. Byli to: Edward Nazgowicz, Aleksander Karamon i Tadeusz Frączek.
W latach 1970 –72 klub inwestuje w utrzymanie stadionu. Wykonywane są prace związane z remontem i modernizacją stadionu. W tym też okresie duży sukces odnosi drużyna juniorów Czarnych Jasło, prowadzona przez Anatola Nowosielskiego.
Po wywalczeniu mistrzostwa województwa rzeszowskiego, zajmuje 3 miejsce w rozgrywkach półfinałowych w Radomiu. Bramkarz tej drużyny Leszek Garbacik, zostaje powołany do szerokiej kadry Polski juniorów.
W 1972 roku prezesem klubu zostaje Henryk Dybaś, a Czarni zmieniają nazwę na Zakładowy Klub Sportowy Czarni-Gamrat Jasło.
W 1974 roku zostaje podjęta decyzja o połączeniu ZKS Czarni-Gamrat z ZKS Maraton Tarnowiec. Od stycznia 1975 roku, funkcjonuje w Jaśle Międzyzakładowy Klub Sportowy Jasło, czyli popularny później „MZKS”. Prezesem MZKS-u zostaje Tadeusz Turkiewicz, a nowym trenerem zostaje legenda polskiej piłki przedwojennej Michał Matyas – zawodnik Pogoni Lwów, Dynama Kijów, reprezentant Polski.
Okres ten jest jednym z lepszych okresów w dziejach klubu tak sportowych, jak i organizacyjno-finansowych. Skład zespołu Czarnych z tamtego okresu przedstawiał się następująco: Jan Niewodawski, Marian Dziobek – Roman Wójcik, Andrzej Bernacki, Janusz Chmiel, Andrzej Sokołowski, Eugeniusz Kuczera, Ryszard Szpak, Antoni Szpak, Jerzy Świdrak, Stanisław Gozdecki, Edward Gogosz, Eugeniusz Duda, Edward Zarzyka, Ryszard Konopka, Marian Hołowicki, Tadeusz Rojkowski, Adam Kozak, Franciszek Krzeszowski, Leszek Garbacik, Józef Maciaszek, Józef Goleń, Józef Rydarowicz, Zbigniew Adamowicz, Ryszard Adamowicz, Andrzej Rączka, Marek Bukowski, Wacław Bukowski, Zdzisław Przystaś, Ryszard Tuleja, Ryszard Żuławski.
W 1977 roku w jasielskim klubie następuje zmiana władz, prezesem zostaje wybrany Henryk Wojtal, a drużyna osiąga kolejny awans, tym razem do klasy międzywojewódzkiej. W 1979 roku następuje zmiana nazwy klubu na MZKS Czarni Jasło.
W kolejnych latach zespół Czarnych notował kolejne awanse i spadki „do” i „z” III ligi w międzyczasie w 1980 roku prezesem zostaje Ireneusz Węgrzyn, a w 1984 roku Władysław Cetnarowicz.
W sezonie 1988/89 Czarni po zajęciu 1 miejsca w klasie międzywojewódzkiej, musieli rozgrywać słynne już baraże o wejście do III ligi, gdzie nieznacznie ulegli w III rundzie Gwardii Białystok (1:1, 1:2). Jednak po roku, już bez przeszkód zespół Czarnych wywalczył kolejny już awans do III ligi.
W 1991 roku prezesurę w Czarnych objął Jan Zawiliński, a w październiku z rocznym poślizgiem obchodzono w klubie jubileusz 80 – lecia. Wśród atrakcji tych obchodów był turniej piłkarski z udziałem Stali Mielec, Wisły Kraków, oraz Czarnych Jasło. W ekipach gości aż roiło się od znakomitych piłkarzy. W spotkaniu zorganizowanym w jasielskim JDK-u, kibice mogli sobie podyskutować o piłce min. z Kazimierzem Górskim, Grzegorzem Lato, oraz Adamem Musiałem. Był to jeden z najlepiej zorganizowanych jubileuszy w jasielskim klubie.
Pierwsza połowa lat 90 –tych to nieprzerwana gra przez 5 sezonów w rozgrywkach III ligi. Sezon 1993/94 to ostatni sezon gry w III lidze. W międzyczasie kolejnymi prezesami klubu byli: Tadeusz Rojkowski, oraz Tadeusz Baniak. W kolejnych latach zespół nie potrafi powrócić na III ligowe boiska, a koniec lat 90–tych to stąpanie po równi pochyłej, zakończone spadkiem do V ligi w sezonie 1998/1999.
W czerwcu 1999 roku na prezesa klubu zostaje wybrany Jerzy Węgrzyn, dzięki któremu następuje odrodzenie zespołu JKS Czarni 1910 Jasło z równoczesnym awansem do IV ligi, a następnie przez kolejne sezony walka (niestety do dziś bez powodzenia) o powrót do III ligi.
źródło: Jaslo4u.pl/Czarnijaslo.rjs.pl
