Comando Supremo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Comando Supremo – włoskie Naczelne Dowództwo sprawujące kontrolę i dowództwo nad Włoskimi Siłami Zbrojnymi.

Spis treści

1 II wojna światowa
2 Czasy powojenne

[edytuj] II wojna światowa

W czasie jej trwania Comando Supremo pozostawiało w cieniu współpracjącym z nim Oberkomando der Wehrmacht. Pomiędzy sojusznikami występowały niesnaski, mimo to do 1942 roku wojska włoskie raczej wiernie walczyły ramię w ramię z Niemcami.

[edytuj] Wojna w Afryce

W czasie II wojny światowej dowództwo włoskie kierowało siłami Osi w Afryce. Początkowo w Afryce działały same siły włoskie, później po nieudanej ofensywie na Egipt w 1940 r. i Afryce Wschodniej także niemieckie oddziały Deutsches Armee Afrika. Formalnie pod Comando Supremo podlegał kierujący Afrika Korps Erwin Rommel, faktycznie zaś on sam kierował wojskami Osi. Rommel nie miał zaufania do Włochów, wyznaczał ich częściej do celów pobocznych osłaniających główne działania. W 1941 r. utracono kolonie we wschodniej Afryce. Doprowadziło to do kłótni pomiędzy włoskimi generałami a Benito Mussolinim, któremu marzyło się Drugie Imperium Rzymskie. Kolejne klęski wojsk włosko-niemieckich przesądziły o porażce w Afryce.

[edytuj] Wojna na Bałkanach

Wojnę na Bałkanach wywołali Włosi atakując Grecję 28 października 1940 r. Wojna ta wykazała beznadziejne przygotowanie Włoch do wojny (w Afryce Włosi odnosili jeszcze sukcesy), żołnierzy nie wyposażono w odpowiednie ubrania, broń, wybrano też nieodpowiednią porę do ofensywy (deszcze i mgły utrudniające działania lotnictwa). Kontrofensywa grecka, która doprowadziła do bezpośredniego zagrożenia Albanii, skompromitowała całkowicie dowództwo. Niemcy musieli interweniować. Grecję ostatecznie podbito. Przy okazji Włosi wzięli też udział w ataku na Jugosławię, za co otrzymali nowe nabytki terytorialne.

[edytuj] Upadek rządu Mussoliniego

Tuż po lądowaniu aliantów na Sycylii wielu Włochów uznało, że dalsza walka jest bezsensowna. Wobec tego nawet dowództwo zaczęło spiskować przeciw Mussoliniemu. Widząc nadchodzącą klęskę marszałek Badoglio stanął na czele spiskowców. Chociaż obalono rządy duce i oficjalnie nowy rząd nadal walczył z Aliantami podjęto szereg inicjatyw mających na celu szybkiemu opanowaniu kraju przez siły koalicji antyhitlerowskiej. Tuż po lądowaniu Amerykanów pod Salerno Comando Supremo nie informowało swych niemieckich sojuszników o przebiegu walk. Gromadzono też siły pod Rzymem aby w razie czego móc opanować stolicę. Mimo tych wysiłków Niemcy zorientowali się co się dzieje i realizując plan "OŚ" opanowali Półwysep Apeniński. Wojska włoskie poszły w rozsypkę, a Włosi i alianci podpisali rozejm. Comando Supremo podzieliło się: część kadry oddała się pod dowództwo aliantów, część stanęła na czele kolaboracyjnych sił odbitego Mussoliniego na północy kraju.