Club Social y Deportivo Colo-Colo
Z Wikipedii
Pełna nazwa | Club Social y Deportivo Colo-Colo |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Przydomek | Los albos, El cacique, Eterno Campeón |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Data założenia | 19 kwietnia 1925 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Stadion | Estadio Monumental David Arellano Santiago, Chile |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba miejsc | 62000 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Prezes | Cristian Varela | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | Claudio Borghi | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liga | Campeonatos Nacionales de Fútbol en Chile :Primera División |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Clausura 2006 | 3 miejsce w grupie 1 (do drugiej rundy awansują 2 drużyny) |
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Club Social y Deportivo Colo-Colo jest najbardziej popularnym klubem w Chile. Zdobył najwięcej tytułów mistrza kraju (24 razy) i jest jedynym chilijskim klubem który zdobył Copa Libertadores 1991. Drużyna używa białe koszulki, czarne spodenki i białe getry i znana jest pod przydomkami: "albos" (biali), "Cacique", orazd "Eterno Campeón" (Wieczny Mistrz).
Spis treści |
[edytuj] Osiągnięcia
- Mistrzostwo Chile (24): 1937, 1939, 1941 (niepokonani), 1944, 1947, 1953, 1956, 1960, 1963, 1970, 1972, 1979, 1981, 1983, 1986, 1989, 1990, 1991, 1993, 1996, 1997 (Clausura), 1998, 2002 (Clausura), 2006 (Apertura)
- Puchar Chile (Copa Chile)
- Copa Libertadores
- Zdobycie pucharu (1): 1991
- Recopa Sudamericana
- Zdobycie pucharu (1): 1992
- Copa Interamericana
- Zdobycie pucharu (1): 1991
[edytuj] Historia
Założycielami Colo Colo było 11 piłkarzy, którzy w 1925 oddzielili się od klubu Magallanes FC: bracia Arellano, David i Francisco, Juan Quiñones (zaprojektował stroje i kolory klubowe), Luis Contreras (pomysłodawca nazwy klubu), Ruben i Nicolás Arroyo, Clemente Acuña, Guillermo Garcés, Rubén Sepúlveda, Eduardo Stavelton oraz Luis Mancilla.
Albos mieli w swojej historii wielkie drużyny, dwukrotnie grające w finale Copa Libertadores. W 1991 finał osiągnął zespół składający się z samych chilijczyków, prowadzony przez chorwackiego trenera Mirko Jožicia. Grając dynamiczną i ofensywną piłkę piłkarze Colo Colo zdobyli Copa Libertadores jako pierwszy zespół z Chile. Finał 5 czerwca 1991 był zarówno dla kibiców, jak i dla zawodników Colo Colo, dniem pamiętnym. Finałowym przeciwnikiem był obrońca trofeum, słynna Olimpia Asunción. W pierwszym, wyjazdowym meczu udało się osiągnąć korzystny remis 0:0. Jednak tego dnia Colo Colo było nie do powstrzymania - 2 gole Luisa Pereza oraz kończąca bramka Leonela Herrery dały imponujące zwycięstwo 3:0 nad bardzo silnym rywalem. Ten wielki sukces osiągnęła drużyna w składzie: Daniel Moron (bramkarz) ; Lizardo 'Chano' Garrido; Miguel Ramirez, Javier Margas; Gabriel Mendoza, Eduardo Vilches, Jaime Pizarro; Marcelo Barticciotto; Patricio Yañez, Luis Perez, Ruben Martinez. Trener: Mirko Jožić.
W 2005 doszlo do poważnej zmiany - klub jako spółka akcyjna o nazwie Blanco y Negro S.A. (nazwa od barw klubu - biało-czarni SA) po raz pierwszy był notowany na giełdzie papierow wartościowych w Santiago de Chile.
W roku 2006 Colo Colo dotarł do finału Copa Sudamericana, gdzie po zaciętej walce uległ meksykańskiej rewelacji Pachuca.
[edytuj] Barwy i odznaka
Widniejący na klubowej odznace wódz indiański Mapuche symbolizuje odwagę, dzielność i mądrość. Walcząc z Hiszpanami nigdy nie poddał się ani nigdy nie przegrał. Biało-czarne barwy zespołu uzewnętrzniają filozofię założycieli klubu: "Biała koszulka jest symbolem prostoty reguł i czystości intencji, a czarne spodenki symbolem zdeterminiowanej walki o zwycięstwo."
[edytuj] Kibice
Fanatyczni kibice Colo Colo, zwani "Hinchada" lub "Barra," znani są też jako "La Garra Blanca" (Biały Szpon). Jest to największa grupa kibiców w Chile i wspiera swoją drużynę w każdym meczu, śpiewając od pierwszego do ostatniego gwizdka. Wielu z nich staje się po każdym meczu przyczyną wszelakich zamieszek, prowadzących często do zniszczenia publicznej lub prywatnej własności. Wielu z nich po schwytaniu przez policję okazuje się być uzbrojonymi, m.in. w broń palną i noże, których używają w walkach z bandami kibiców "nieprzyjaznych" klubów.
[edytuj] Znani piłkarze
- George Robledo
- Francisco Valdés
- Carlos Caszely
- Iván Zamorano
- Lizardo Garrido
- Roberto Rojas
- Marcelo Barticciotto
- Patricio Yañez
[edytuj] Znani trenerzy
- Franz Platko
- Ferenc Puskás
- Gustavo Benítez
- Mirko Jožić
[edytuj] Aktualny skład
Nr. | Ojczyzna | Gracz | Pozycja |
---|---|---|---|
1 | Argentyna | Sebastián Cejas | Bramkarz |
2 | Chile | Alvaro Ormeño | Pomocnik |
3 | Chile | Luis Mena | Obrońca |
4 | Chile | Davis Henríquez | Obrońca |
5 | Chile | Miguel Riffo | Obrońca |
6 | Chile | Miguel Aceval | Obrońca |
7 | Chile | Alexis Sanchez | Napastnik |
8 | Chile | José Luis Jerez | Pomocnik |
10 | Argentyna | Miguel Caneo | Pomocnik |
11 | Chile | Gonzalo Fierro | Napastnik |
12 | Chile | Raúl Olivares | Bramkarz |
13 | Chile | Manuel Pereira | Napastnik |
14 | Chile | Matías Fernández | Pomocnik |
15 | Chile | Moisés Villaroel | Pomocnik |
16 | Chile | Carlos Cisternas | Pomocnik |
17 | Chile | Arturo Sanhueza | Pomocnik |
18 | Kolumbia | Andrés González | Obrońca |
19 | Chile | Felipe Florez | Napastnik |
21 | Chile | Benjamín Ruiz | Pomocnik |
23 | Chile | Arturo Vidal | Obrońca |
24 | Chile | Alejandro Vásquez | Pomocnik |
25 | Chile | Alex Varas | Bramkarz |
26 | Chile | Humberto Suazo | Napastnik |
27 | Chile | Cristóbal Jorquera | Pomocnik |
28 | Chile | Rodrigo Meléndez | Pomocnik |
29 | Chile | Juan Arenas | Pomocnik |
30 | Chile | Rodrigo Tapia | Napastnik |
Chile | Gerson Acevedo | Pomocnik |
[edytuj] Linki zewnętrzne
1960: Peñarol • 1961: Peñarol • 1962: Santos • 1963: Santos • 1964: Independiente • 1965: Independiente • 1966: Peñarol • 1967: Racing Club • 1968: Estudiantes La Plata • 1969: Estudiantes La Plata • 1970: Estudiantes La Plata • 1971: Nacional • 1972: Independiente • 1973: Independiente • 1974: Independiente • 1975: Independiente • 1976: Cruzeiro • 1977: Boca Juniors • 1978: Boca Juniors • 1979: Olimpia • 1980: Nacional • 1981: Flamengo • 1982: Peñarol • 1983: Grêmio • 1984: Independiente • 1985: Argentinos Juniors • 1986: River Plate • 1987: Peñarol • 1988: Nacional • 1989: Atletico Nacional • 1990: Olimpia • 1991: Colo Colo • 1992: São Paulo • 1993: São Paulo • 1994: Velez Sarsfield • 1995: Grêmio • 1996: River Plate • 1997: Cruzeiro • 1998: Vasco da Gama • 1999: Palmeiras • 2000: Boca Juniors • 2001: Boca Juniors • 2002: Olimpia • 2003: Boca Juniors • 2004: Once Caldas • 2005: São Paulo • 2006: Internacional •