Charly Gaul

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Charly Gaul (ur. 8 grudnia 1932 w Pfaffenthal, zm. 6 grudnia 2005 w Luksemburgu), luksemburski kolarz szosowy, zwycięzca Tour de France i Giro d'Italia, medalista mistrzostw świata.

Przed rozpoczęciem zawodowej kariery kolarskiej pracował jako rzeźnik. W 1952 zajął 2. miejsce w Wyścigu Dookoła Austrii, rok później odniósł pierwsze zawodowe zwycięstwo. W 1954 zdobył brązowy medal mistrzostw świata, wygrał również jeden etap w Dauphiné Libéré.

Jego największe sukcesy są związane z jazdą w górach. Miał opinię wybitnego specjalisty od ścigania się w górach, szczególnie w chłodne i deszczowe dni. Dobrze jeździł również indywidualnie na czas. Umiejętności te zapewniły mu liczne sukcesy w najbardziej prestiżowych wyścigach kolarskich świata - Tour de France i Giro d'Italia.

Swoich dwóch pierwszych startów w Tour de France (1953 i 1954) nie ukończył. W 1955 zajął w klasyfikacji generalnej tego wyścigu 3. miejsce, dodatkowo wygrywając klasyfikację górską i dwa etapy. W 1956 triumfował w Giro (oprócz klasyfikacji generalnej był najlepszy wśród "górali" i wygrał trzy etapy), ale sukces ten kosztował go nieco gorszy występ we Francji - Tour zakończył na 13. miejscu (ponownie wygrał dwa etapy i klasyfikację górską). W 1957 wycofał się z Tour de France już po drugim dniu imprezy.

Największy sukces odniósł w 1958. Do 3. miejsca w Giro dołączył triumf w klasyfikacji generalnej Tour de France, z czterema zwycięstwami etapowymi (w tym trzema w jeździe indywidualnej na czas). Decydujący atak na pozycję lidera przeprowadził na ostatnim etapie alpejskim, w którym pokonał Raphaela Geminianiego o 15 minut.

W 1959 po raz drugi wygrał Giro d'Italia, natomiast we Francji zajął 12. miejsce, z jednym wygranym etapem. Rok później nie wystąpił w Tour de France, a w 1961 ponownie zajął 3. miejsce; mimo zmagań z kontuzją wygrał jeden etap, a przed ostatnim etapem zajmował pozycję wicelidera; obsunął się o jedną lokatę po ataku Guido Carlesiego, który złamał tradycję "etapu przyjaźni". W 1962 nie wygrał żadnego etapu Tour de France i w klasyfikacji generalnej zajął 9. miejsce; słabszy start miał związek z formułą "narodową" tej edycji - pochodzący z małego kraju Gaul nie mógł liczyć na wsparcie równie silnej drużyny jak jego włoscy, francuscy czy hiszpańscy rywale. Ostatni raz wystartował w Tourze w 1963, nie kończąc wyścigu; pod koniec kariery był ponadto 3. (1960) i 4. (1961) w Giro d'Italia.

Z innych sukcesów Gaula warto wymienić trzy zwycięstwa w Tour du Luxembourg (1956, 1959, 1961). Wygrał również m.in. Circuit des 6 Provinces (1954) i Tour du Sud-Est (1955).

[edytuj] Po zakończeniu kariery

W 1963 zdecydował się zakończyć karierę sportową; podjął jeszcze nieudaną próbę powrotu do kolarstwa dwa lata później. Przez pewien czas prowadził kawiarnię w centrum miasta Luksemburg, następnie przeniósł się na prowincję, gdzie spędził niemal ćwierć wieku. W 1989 został zaproszony do udziału w uroczystościach związanych z przejazdem Tour de France przez Luksemburg; od tego czasu wielokrotnie uczestniczył w podobnych imprezach promujących kolarstwo. W październiku 2002 wziął udział w spotkaniu byłych mistrzów Touru z okazji 100-lecia wyścigu. Pięciokrotnie wybierany na sportowca roku w Luksemburgu w czasie aktywności kolarskiej, w 1999 prasa sportowa uznała go za sportowca stulecia. Zmarł dwa dni przed ukończeniem 73 lat na zator płucny.