Cezary Berezowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Cezary Berezowski (ur. 15 marca 1898 w Odessie, zm. 19 maja 1970 w Warszawie), prawnik polski, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Był synem sędziego Sądu Najwyższego Konrada i Katarzyny z Malczewskich. Kształcił się w gimnazjum w Odessie, następnie studiował prawo na UW (1920-1924); wśród jego wykładowców był Zygmunt Cybichowski. W 1925 obronił na UW doktorat prawa. W 1924 podjął pracę na UW; był początkowo asystentem w Katedrze Prawa Państwowego i Międzynarodowego, od 1935 (po przedstawieniu pracy Powstanie Państwa Polskiego w świetle prawa narodów) docentem w tej Katedrze. W 1937 został profesorem nadzwyczajnym, w 1946 profesorem zwyczajnym. Po wojnie kierował na UW Katedrą Prawa Międzynarodowego (od 1961 pod nazwą Katedra Prawa Międzynarodowego Publicznego); w latach 1951-1953 był dziekanem Wydziału Prawa. Przeszedł na emeryturę w 1968.

Do 1937 pracował jednocześnie w administracji rządowej; był urzędnikiem w Ministerstwie Opieki Społecznej, a w latach 1927-1937 w Biurze Prawnym Prezydium Rady Ministrów. Kierował Katedrą Prawa Narodów KUL (1928-1933), był dyrektorem Instytutu Nauk Prawnych PAN (1957-1968). Wykładał prawo międzynarodowe publiczne w KUL (1928-1933, 1944-1946) i na UW (1935-1939, w czasie wojny i 1946-1968), w 1938 i 1964 prowadził wykłady z zakresu niesuwerennych podmiotów prawa międzynarodowego w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. W 1947 został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, w 1944 Towarzystwa Naukowego KUL, w 1946 członkiem Rady Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego.

W pracy naukowej zajmował się prawem międzynarodowym publicznym oraz organizacjami międzynarodowymi. Był pionierem badań w Polsce problematyki suwerenności i roli państwa w obrocie międzynarodowym. Opracował teorię podmiotowości prawnomiędzynarodowej, a także tezę, że państwa nie są jedynymi podmiotami prawa międzynarodowego. Zajmował się genezą i organizacją ONZ. Interesował się zagadnieniami lotnictwa w prawie międzynarodowym, był wiceprzewodniczącym Komitetu Prawnego Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Zaprojektował konwencję o szkodach wyrządzonych osobom trzecim przez obce statki kosmiczne.

Niektóre publikacje:

W sprawie istoty umowy międzynarodowej (1935)
Organizacja Narodów Zjednoczonych (1946)
Ochrona prawnomiędzynarodowa zabytków i dzieł sztuki w czasie wojny (1948)
Terytorium. Instytucje wyspecjalizowane. Współpraca międzynarodowa. Obszary kolonialne i zależne. Wojna powietrzna (1957)
Zagadnienia zwierzchnictwa terytorialnego (1957)
Międzynarodowe prawo lotnicze (1964)
Prawo międzynarodowe publiczne (dwie części, 1966-1969)
Prawo międzynarodowe publiczne (1970, z Wojciechem Góralczykiem i Kazimierzem Liberą)