Cezar Borgia

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Cezar Borgia (ur. 13 września 1475 lub 1476 r., zm. 12 marca 1507 r.), syn papieża Aleksandra VI. Kardynał (bez święceń), później włoski polityk i kondotier, książę Romanii, pierwowzór postaci Księcia Machiavellego.

Spis treści

1 Wczesne lata
2 Kariera wojskowa
3 Niepowodzenia po śmierci ojca
4 Dewiza

[edytuj] Wczesne lata

Przeznaczony pierwotnie przez ojca do kariery duchownej, dzięki jego poparciu został w wieku 17 lat kardynałem. Papież Aleksander VI wiązał nadzieje na ugruntowanie potęgi rodu Borgiów z innym swoim synem, Juanem, którego wcześniej mianował dowódcą armii papieskiej. Jednak 14 czerwca 1497 roku Juan został zamordowany w niewyjaśnionych okolicznościach, a Cezar, który wkrótce potem zrezygnował z kapelusza kardynalskiego, objął jego stanowisko - został kondotierem. Niecały tydzień później król Francji, Ludwik XII, uczynił Cezara księciem Valentinois, zaś 12 maja 1499 roku Cezar ożenił się z Carlottą d'Albert, siostrą króla Nawarry - Jana III .

[edytuj] Kariera wojskowa

Mając poparcie ojca i króla Francji, Cezar snuł własne plany zjednoczenia Włoch. Wysłany przez Aleksandra VI z misją podporządkowania miast Romanii w centralnej Italii przeprowadził w okresie od listopada 1499 do maja 1501 dwie kampanie, w trakcie których podbił Imolę, Forli, Rimini i Faenzę. W ciągu kolejnych kampanii opanował Piombino i planował zajęcie Florencji – na przeszkodzie stanęła interwencja Ludwika XII, który obawiał się wzrostu potęgi Cezara w Środkowej Italii i nakazał mu wycofanie wojsk.

Wiadomo, że w latach 1501–1502 dla Cezara pracował Leonardo da Vinci, pomagając mu w zdobywaniu, a następnie fortyfikowaniu zdobytych twierdz.

Jako polityk Cezar Borgia nie cofał się przed łamaniem podpisanych traktatów, gwałtem i zbrodnią, jeśli miało to prowadzić do zamierzonego celu. Wzorował się tu na wielkich postaciach Starożytności, którzy postępując podobnie osiągali swe cele.

[edytuj] Niepowodzenia po śmierci ojca

Niestety, siła Cezara w zbyt wielkiej mierze zależała od wpływów ojca. Gdy ten zmarł 18 sierpnia 1503 roku, Cezar starał się doprowadzić do wyboru następcy, który byłby przynajmniej neutralny wobec jego starań o stworzenie własnego państwa w Środkowych Włoszech. Jego wybór padł na kardynała Piccolominiego, który dzięki jego poparciu został wybrany papieżem - jednak zmarł 18 października (niecały miesiąc po wyborze dokonanym 22 września). Cezar zmuszony był teraz poprzeć kardynała Giuliano della Rovere, który obiecał, że pozwoli mu zachować wszystkie jego tytuły i dobra. Della Rovere zwiódł go jednak i okazał się jego najzacieklejszym wrogiem. Na domiar złego, w momencie konklawe Cezar był chory i całkiem nie panował nad sytuacją; miał powiedzieć Machiavellemu: Przewidziałem i zaplanowałem wszystko, tylko nie to, że w momencie wyboru papieża sam będę umierający. 1 listopada nowy papież kazał aresztować Borgię, który w tym czasie przebywał poza Rzymem. 25 października Cezar został aresztowany i umieszczony w hiszpańskim więzieniu. Uciekł stamtąd dwa lata później i schronił się na dworze szwagra - Jana III, króla Nawarry.

Zginął 12 marca 1507 roku podczas oblężenia Viany, w Nawarze.