Cebulica syberyjska
Z Wikipedii
| Cebulica syberyjska | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Liliopsida |
| Podklasa | liliowe |
| Nadrząd | liliopodobne |
| Rząd | amarylkowce |
| Rodzina | hiacyntowate |
| Rodzaj | cebulica |
| Gatunek | cebulica syberyjska |
| Nazwa systematyczna | |
| Scilla sibirica | |
Cebulica syberyjska (Scilla sibirica, Scilla siberica) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny hiacyntowatych.. Pochodzi z Azji. W Polsce jako uprawiana roślina ozdobna, czasami zdziczała (ergazjofigofit).
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10-15 cm.
- Liście
- Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i przysychają.
- Kwiaty
- Na zupełnie nieulistnionej łodyżce kwiatowej wyrasta po 2-5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych działek o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.
- Cebula
- Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe.
- Wymagania
- Geofit cebulkowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może róść zarówno w w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna : uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty.
- Sposób uprawy : rozmnażanie wyłącznie wegetatywne za pomocą cebulek. Sadzi się je w odstępach co 5 cm, na głębokość 6-8 cm.
