Całkowite wewnętrzne odbicie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Całkowite wewnętrzne odbicie to zjawisko fizyczne zachodące dla fal (najbardziej znane dla światła) występujące na granicy ośrodków o różnych współczynnikach załamania. Polega ono na tym, że światło padające na granicę od strony ośrodka o wyższym współczynniku załamania pod kątem większym niż kąt graniczny, nie przechodzi do drugiego ośrodka lecz ulega całkowitemu odbiciu.

Kąt graniczny - P - promień padający pod kątem α_gr, Z - promień załamany pod kątem β=90°, N - normalna padania.

Światło padające na granicę ośrodków $O 1$ i $O 2$ pod kątem mniejszym od granicznego zostaje częściowo odbite a częściowo przechodzi do drugiego ośrodka (jest załamane). Jeżeli $n 1$ to współczynnik załamania ośrodka $O 1$ , a $n 2$ współczynnik załamania ośrodka $O 2$ i $n 1 > n 2$ wtedy kąt padania $α$ jest mniejszy niż kąt załamania $β$ . Przy pewnym kącie padania $α g r$ , zwanym granicznym, kąt załamania $β$ jest równy 90º. Dla kątów padania większych niż $α g r$ (zakreskowany zakres kątów na ilustracji) światło przestaje przechodzić przez granicę ośrodków i ulega całkowitemu odbiciu wewnętrznemu.