Buszujący w zbożu
Z Wikipedii
Buszujący w zbożu (ang. The Catcher in the Rye) – wydana w roku 1951 powieść J. D. Salingera . Książka zyskała sławę kontrowersyjnej, lecz stała się bestsellerem. Mimo języka, uznanego początkowo za niecenzuralny, oraz poruszania trudnych tematów, jak prostytucja i alkohol, w latach 50-60. powieść była na drugim miejscu wśród najczęściej omawianych lektur w amerykańskich szkołach średnich. Bohaterem powieści jest siedemnastoletni Holden Caulfield, który opowiada o swojej kilkudniowej ucieczce ze szkoły do Nowego Jorku w wieku 16 lat.
W Polsce powieść została po raz pierwszy wydana przez wydawnictwo "Iskry" w 1961.
Mark David Chapman, który zamordował w roku 1980 Johna Lennona, miał przy sobie tę książkę, gdy został aresztowany tuż po dokonaniu morderstwa, a John Hinckley, Jr., który w roku 1981 próbował zastrzelić prezydenta Ronalda Reagana, miał obsesję na punkcie tejże książki.
[edytuj] Tematy poruszone w książce
- Różnice między światem dorosłych a dzieciństwem. Świat dorosłych przedstawiony jest jako udawany, sztuczny i pełen pozorów(ang. phoney). Dzieciństwo jest idyllicznym czasem w którym panują zasady naturalności i autentyzmu (reprezentowane przez siostrę Holdena - Phoebe). Książka jest apoteozą dzieciństwa co w sposób szczególny jest podkreślone przez metaforę "buszującego w zbożu" (ang. catcher in the rye), czyli osoby która łapie dzieci na moment przed ich upadkiem z klifu (metafora dorosłości).
- Wyizolowanie jednostki z społeczeństwa (Holden chce uciec i udawać, że jest głuchoniemym).
- Upadek amerykańskiego społeczeństwa, krytyka kultury masowej (np. Holden często podkreśla, że nie lubi filmów, a swego brata pracującego w Hollywood nazywa prostytutką).
