BOV-3
Z Wikipedii
| BOV-3 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Jugosławia |
| Trakcja | kołowa (4x4) |
| Typ | samobieżne działo przeciwlotnicze |
| Załoga | 4 osoby |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Długość maksymalna | 5,791 m |
| Szerokość | 2,525 m |
| Wysokość | 3,21 m |
| Prześwit | 0,325 m |
| Masa | |
| Masa własna | 9400 kg |
| Opancerzenie | |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 93,4 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Rowy | 0,64 m |
| Ściany pionowe | 0,54 m |
| Zasięg | 500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | 3 × armata automatyczna M55A4B1 kalibru 20 mm (jednostka ognia 1500 nab.) |
BOV-3 - jugosłowiańskie samobieżne działo przeciwlotnicze zbudowane na podwoziu transportera opancerzonego BOV-M. Umieszczone w wieży armaty automatyczne miały kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej równy 360°, w płaszczyźnie pionowej od -4,5° do +83°.
Działo samobieżne BOV-3 znajdowało się na uzbrojeniu armii Jugosławii, później znalazło się na uzbrojeniu armii państw powstałych po jej rozpadzie.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej, WiS, Warszawa 1994, ISBN 83-86028-01-7.
