Black Power

Z Wikipedii

Black Power (Czarna siła) - slogan odnoszący się aspiracji wielu Afrykanów (zarówno w samej Afryce, jak i poza nią) do samookreślenia - idei, że Afrykanie powinni mieć swoją własną władzę, a nie być poddani władzy obcego rządu. Termin "obcy rząd" dotyczy rządów składających się z nie-Afrykanów, których instytucje są zbudowane na obcych Afrykanom tradycjach).

Pieśń Black Power została w latach 60. spopularyzowana w Stanach Zjednoczonych przez Williego Ricksa, znanego dzisiaj jako Mukasa. Willie Ricks był organizatorem i agitatorem działającym na rzecz Student Non-violent Coordinating Committee (SNCC). Obecnie jest on członkiem African People's Socialist Party (http://burningspearuhuru.com).

Ruch Black Power pojawił się w USA w latach 60., razem z ruchem Civil Rights Movement. Wielu członków SNCC przyjęło krytyczne nastawienie do linii politycznej artykułowanej przez Martina Luthera Kinga, który bronił pokojowych form oporu wobec rasizmu i dążył do desegregacji. Zwolennicy SNCC uważali, że Afroamerykanie będą zdominowali przez białych tak długo, jak długo będą obywatelami społeczeństwa zmajoryzowanego przez białych, przyjmując z tego powodu zasadę samookreślenia.

SNCC zauważała, że niektórzy biali rasiści nie mają żadnych oporów przed stosowaniem przemocy przeciwko czarnym Amerykanom, którzy nie pozostają "na swoim miejscu". Doprowadziło ich to do konkluzji, że rezygnacja z przemocy ze strony uciskanych ludzi jest wynikiem braku odwagi do stanięcia w obronie własnego ludu i może być uzasadniana jedynie w kategoriach religijnych, a nie materialnych. Dlatego postawa rezygnacji z przemocy została przez nich odrzucona.

Willie Ricks zyskiwał poparcie tysięcy ludzi, przemawiając do robotniczych tłumów czy śpiewając Black Power - ale nawet gdy idea ta stawała się dominująca wśród czarnych, którzy codziennie byli przedmiotem opresji ze strony rasistowskiego prawa, Martin Luther King trwał przy swojej akcji, którą nazywał "integrated power" (zintegrowana siła). Idea Kinga jest dzisiaj podzielana przez większość amerykańskiej lewicy politycznej, dążącej do osiągnięcia "ślepoty na kolory", dzięki której czarni będą się mogli w pełni zintegrować z amerykańskim społeczeństwem.

Oponenci ideologii Kinga odpowiadają, że asymilacja pozbawia Afroamerykanów ich dziedzictwa i godności. Omali Yeshitela, przywódca ruchu Uhuru Movement (http://inpdum.org) i przewodniczący African People's Socialist Party, argumentuje, że Afrykanie walczyli nieraz w ciągu swojej historii, aby uchronić przed europejskimi kolonialistami swoje kraje i kultury, i że integrowanie się ze społeczeństwem, które rabowało ludzi i ich bogactwa, jest aktem zdrady, jednoczeniem się z imperializmem.

Krytycy African Internationalism czy Black Power zauważają, że Afroamerykanie nie są już właściwie Afrykanami dzięki pracy na rzecz kraju, w którym przebywają, a także walki, jaką stoczyli o uzyskanie wolności. Ich zwolennicy agumentują z kolei, że Afrykanie nigdy nie wyjeżdżali świadomie do Stanów Zjednoczonych, a ich "krew, pot i łzy wsiąknięte w amerykańską ziemię" nie zmieniają ich narodowości.

Niektórzy aktywiści Black Power, nazywający siebie "Nowymi Afrykanami", uważają, że czarni Amerykanie powinni mieć swoje własne, niezależne państwo, utworzone w "czarnym pasie" Stanów Zjednoczonych, ponieważ istnieje tam czarna większość.

Jeszcze inny odłam czarnych nacjonalistów wyznaje "kulturowy nacjonalizm" i wspiera tzw. panafrykanizm, który był często krytykowany za brak solidarności z interesami ubogiej klasy pracującej.

Pierwszą osobą, która użyła terminu Black Power w politycznym kontekście był Robert Williams, pisarz i wydawca w latach 50. i 60.

Zobacz też:

• White Power
• Rasizm
• Segregacja rasowa
• Biała supremacja
• Czarna supremacja