Bitwa o Konstantynopol
Z Wikipedii
Bitwa o Konstantynopol miała miejsce w czasie IV wyprawy krzyżowej, w dniach 6-13 kwietnia 1204.
IV krucjata miała miejsce w latach 1202-1204. Było to przedsięwzięcie frankońsko-flamandzkie które za pierwotny cel obrało Palestynę. W trakcie przygotowań do wyprawy okazało się, że krzyżowcy nie będą mogli skorzystać z floty weneckiej. Dopiero układ z dożą weneckim Enrico Dandolo na mocy którego Wenecja zobowiązała się dostarczyć flotę w zamian za pomoc w zdobyciu Zadaru przyspieszył działania wojenne. Po zdobyciu Zadaru w 1202 r., krzyżowcy wdali się w zatarg z cesarzem Bizancjum Aleksym V. Z pomocą Wenecjan przypuścili dwukrotnie szturm na stolicę Bizancjum Konstantynopol 6 i 12 kwietnia.
Drugi szturm zakończył się sukcesem. Frankowie i Wenecjanie wdarli się do miasta, które po krótkich walkach ulicznych doszczętnie splądrowali. Wywieziono mnóstwo bezcennych zabytków i dzieł sztuki do Wenecji. Dokonano licznych grabieży, morderstw i gwałtów. Nie oszczędzano klasztorów, kościołów i bibliotek. Frankowie rozbiegli się po ulicach miasta rabując co popadnie, gwałcono w klasztorze zakonnice, a na ulicach kobiety i dzieci konały od ran. Ten bestialski rozlew krwi trwał trzy dni. Doszło do zniszczenia lub rozproszenia wszystkich skarbów przeszłości jakie zgromadziło Bizancjum. Była to krucjata przeciwko chrześcijanom, która nie przyniosła zwycięzcom żadnych korzyści politycznych. Po tych wydarzeniach państwo bizantyjskie już nigdy nie stanowiło takiej siły jak przed laty. Dotychczas Bizancjum stało na straży Europy broniąc jej przeciwko niewiernym z ze Wschodu i barbarzyńcom z północy. Kryzys państwa zapoczątkowany wydarzeniami czwartej krucjaty przyczynił się do wzrostu zagrożenia tureckiego dla całej Europy.
