Bernhard von Prittwitz
Z Wikipedii
Bernhard von Prittwitz, Bernardus Pretwitz, Pretficz lub Prettwicz, wśród heraldyków znany również jako Murus Podoliae, Pogromca Tatarów, Terror Tartarorum (ur. ok. 1526 na Śląsku, zm. 1561 w Trembowli) – śląski oficer w służbie króla Polski, starosta ulanowski, barski (1550-1552) i trembowelski (1552-1561).
Jeszcze za życia okrzyknięty narodowym bohaterem polskim w uznaniu zasług wojskowych w obronie granic I Rzeczypospolitej. Był jednym z najbardziej uzdolnionych wojskowych tamtej doby. Prittwitz opracował i rozwijał stopniowo nowy system obrony, w zależności od zmieniającego się pola walki. Rozwinął sieć wywiadowców informujących o idących z terenu zagrożeniach. Dzięki jego pomysłowości Polska nie była już nigdy atakowana z zaskoczenia przez Tatarów. Wyszkolił i obsadził zamki chroniące granice Polski przed Tatarami. Dzięki opracowanemu systemowi informacji o zagrożeniach skrócił się czas niezbędny do szybkiej reakcji w narażanych na niebezpieczeństwo miejscach. Wprowadził działania zaczepne armii mające na celu dekoncentrację sił przeciwnika. W konsekwencji, jego system obrony i sposób walki znalazły uznanie w całej Europie. Dzięki wyszkoleniu miejscowych Kozaków, był przez nich uznawany za pierwszego nieformalnego przywódcę. Podczas nawały tatarskiej w roku 1540 dzięki zdolnościom taktycznym, nieopodal Winnicy na Podolu z niewielkim oddziałem zdołał okrążyć nadciągające oddziały przeciwnika. W roku 1541 Prittwitz przyszedł na pomoc Belgradowi atakowanemu prze siły tatarskie. Dzięki jego męstwu liczne miasteczka, miasta i zamki na Podolu znowu zaczęły się rozwijać. Utrzymywał na Podolu dość liczne oddziały, przy czym część z nich osobiście finansował. Przez cały okres służby dla króla polskiego nigdy nie stracił kontaktów ze swoją niemiecko-śląską rodziną. Dwa lata po jego śmierci król Polski ustanowił w Rzeczypospolitej stałą armię. Armię utrzymywano dla pełnej gotowości odparcia potencjalnego zagrożenia w prowincjach graniczących z państwem Otomańskim.
Ponoć panujący sto lat później król Jan Kazimierz miał w swoim gabinecie umieścić portret Prittwitza, na pamiątkę jego męstwa. Postać Prittwitza przeszła także do tradycji potocznej. Długo po jego śmierci popularne było powiedzenie "Za pana Pterfica wolna od Tatar granica".
