Berlin Gesundbrunnen
Z Wikipedii
| Berlin Gesundbrunnen | |
 Na pierwszym planie peron dalekobieżny i regionalny C |
|
| Dane podstawowe | |
| Liczba peronów | 1 + 2 SKM + 1 metra |
| Liczba torów | 2 + 4 SKM + 2 metra |
| Kasy | w tymczasowym pawilonie |
| Przejście nadziemne | jest |
| Przejście podziemne | jest (przez peron stacji metra) |
| Historia | |
| Data budowy | 1991-2005 (poprzednie dworce 1877, 1895-1897, stacja metra 1930) |
| Linie przechodzące przez stację | |
| Linia obwodowa (kolej miejska) | |
| Linia Kolei Północnej Berlin-Oranienburg-Stralsund (kolej dalekobieżna i regionalna) |
|
| Linia Kolei Szczecińskiej Berlin-Angermünde-Szczecin (kolej regionalna) |
|
| Linia S-Bahn Kolei Północnej Berlin-Oranienburg (kolej miejska) | |
| Linia S-Bahn Kolei Szczecińskiej Berlin-Bernau (kolej miejska) | |
| Linia S-Bahn Berlin-Hennigsdorf (kolej miejska) | |
| Linia metra U8 | |
| Położenie | |
 położenie dworca Gesundbrunnen na tle sieci kolei miejskich Berlina |
|
Berlin Gesundbrunnen - duży dworzec kolejowy położony w północnej części śródmieścia Berlina, w dzielnicy Gesundbrunnen, na przecięciu dwóch linii północ-południe z koleją obwodową. Stacja obsługuje połączenia dalekobieżne, regionalne oraz szybkiej kolei miejskiej.
Pierwszy dworzec został otwarty w tym miejscu wraz z uruchomieniem ruchu pasażerskiego na kolei obwodowej, czyli 1 stycznia 1872. Od 1 grudnia 1877 zatrzymywały się na stacji również pociągi kolei północnej jadące do Dworca Szczecińskiego, której łącznica do kolei szczecińskiej przebiegała częściowo równolegle do kolei obwodowej. Tym samym Gesundbrunnen zaczęły być stacją przesiadkową. 1 paxdziernika 1891 pojawiły się na dworcu pierwsze pociągi podmiejskie z Dworca Szczecińskiego do Oranienburga. W latach 1895-1897 rozbudowano znacznie już przeciążony dworzec. Nowy dworzec posiadał trzy perony (dla kolei podmiejskiej, obwodowej i dalekobieznej), jednocześnie przeniesiono również kolej szczecińską na łącznicę kolei północnej. Projektantem neogotyckiego budynku dworca był Arnim Wegner.
8 sierpnia 1924 zelektryfikowano tory kolei podmiejskiej prowadzące do Bernau, zaś 1 lutego 1929 - również kolej obwodową. W 1930 uruchomiono prowadzący do dworca odcinek linii metra D (dzisiejszej U8).
Po podziale Berlina dworzec znalazł się w części zachodniej i stracił na znaczeniu, zatrzymywały się na nim jedynie pociągi S-Bahn, zaś dalekobieżne skoncentrowano na Stadtbahn. W 1980 zamknięto cały zachodni odcinek kolei obwodowej, zaś w 1984 na kilka miesięcy zawieszono cały ruch kolejowy na stacji.
17 września 2001 pociągi kolei obwodowej w kierunku wschodnim powróciły na peron A, a wkrótce otwarto również połączenie w kierunku stacji Wedding. Kilka lat wcześniej postanowiono,że dworzec będzie służył ponownie pociągom dalekobieżnym. Wraz z przebudową peronów i wejść planowano wzniesienie budynku wejściowego, jednak ze względów oszczędnościowych i z powodu sporów kompetencyjnych zrezygnowano z niego. 13 czerwca 2005 szef niemieckiej kolei Hartmut Mehdorn oznajmił, że wraz z otwarciem grzyba kolejowego nazwa dworca ulegnie zmianie na Berlin Nordkreuz, analogicznie do istniejących Westkreuz i Ostkreuz oraz planowanej do przemianowania z Papestraße na Südkreuz. Argumentacja, że ułatwi to orientację pasażerom nie była jednak trafiona, m.in. ze względu na duże prawdopodobieństwo pomyłki z pobliskim Nordbahnhof. Ostatecznie 28 maja 2006 otwarto dworzec z zachowaniem historycznej nazwy.
