Bałkańska liga językowa
Z Wikipedii
Bałkańska liga językowa (także: liga bałkańska) - termin, za pomocą którego opisuje się grupę języków bałkańskich, bliżej z sobą niespokrewnionych genetycznie, które wykształciły w procesie konwergencji pewne cechy wspólne.
Nie ma wśród językoznawców zgody, co do ilości języków, wchodzących w skład ligi bałkańskiej. Najogólniej rzecz biorąc bez większych sprzeciwów zalicza się tutaj: język albański, język bułgarski, język rumuński, ze względu na to, iż te trzy języki posiadają pełną listę cech wspólnych. Z pewnymi, niewielkimi uwagami zaliczany jest tu także język nowogrecki oraz południowo-wschodnie dialekty języka serbskiego, bliskie bułgarszczyźnie.
Duże zastrzeżenia, zwłaszcza językoznawców bułgarskich, budzi natomiast kwestia języka macedońskiego i jego stanowiska w lidze bałkańskiej. Rozpatrywany (głównie przez Bułgarów), jako skodyfikowany literacko dialekt języka bułgarskiego, bywa przez część językoznawców - i to już nie tylko bułgarskich - pomijany przy zestawianiu listy języków, tworzących ligę bałkańską. Część językoznawców natomiast akcentuje fakt, iż to właście w języku macedońskim (literackim, oraz w jego dialektach), ma miejsce największa koncentracja cech, uznawanych za typowe dla ligi bałkańskiej.
Język turecki nie jest zaliczany do ligi bałkańskiej, podobnie, jak serbski język literacki.
Niektóre opracowania specjalistyczne zaliczają do ligi bałkańskiej także języki: cygański (bałkański), gagauski, arumuński (ujmowany jako odrębny język, a nie jako dialekt rumuńskiego), oraz język szpaniolski (język Żydów bałkańskich).
Do wspólnych, charakterystycznych cech języków ligi bałkańskiej, zalicza się m.in.:
- analityczna deklinacja
- zanik bezokolicznika
- rodzajnik postpozycyjny (za wyjątkiem języka nowogreckiego)
- tworzenie czasu przyszłego za pomocą słowa posiłkowego "chcieć"
- liczne pożyczki leksykalne z języka greckiego i języka tureckiego
Zob. też: bałkanizm.
