Anoda
Z Wikipedii
Anoda - rodzaj elektrody. Słowo anoda pochodzi z greki ανα (wychodzić) i 'οδος (droga, ścieżka) i oznacza dosłownie element, przez który ładunek ujemny opuszcza dany układ elektryczny lub do układu jest dostarczany ładunek dodatni. W zależności od charakteru układu (kierunku przepływającego przez nie prądu elektrycznego), anoda może być elektrodą dodatnią lub ujemną i występuje zawsze w parze z elektrodą jej przeciwną pod względem znaku, czyli katodą.
W urządzeniach które same generują siłę elektromotoryczną anoda jest elektrodą ujemną.
W urządzeniach, które absorbują siłę elektromotoryczną (np. elektrolizer) anoda jest elektrodą dodatnią.
W akumulatorach, w zależności od trybu pracy na anodzie wstępuje ładunek ujemny (generowanie prądu) lub dodatni (proces ładowania).
W ogniwach galwanicznych występują dwa generalne typy anody:
- anoda rozpuszczalna - to anoda, której pracy w procesie elektrolitycznym towarzyszy emisja jonów metalu stanowiącego materiał elektrody w ilości odpowiadającej całkowitemu przepływającemu prądowi elektrycznemu.
- anoda nierozpuszczalna - której pracy w procesie elektrolitycznym towarzyszy wydzielanie się na elektrodzie anionów w ilości odpowiadającej całkowitemu przepływającemu prądowi elektrycznemu.
W lampach elektronowych anoda jest elektrodą dodatnią, do której podążają elektrony wyemitowane przez katodę.
Czasami, w lampach elektronowych występują dwie anody:
- anoda główna - która jest częścią obwodu głównego, przez który płynie prąd obciążeniowy.
- anoda podtrzymująca (wzbudzająca) - to anoda przeznaczona do podtrzymywania wyładowania w lampie przekaźnikowej (np. w ekscytronie), gdy w obwodzie głównym nie płynie prąd.
W większości typów lamp elektronowych na anodzie wydziela się dużo więcej ciepła niż na katodzie i w związku z tym musi ona być odpowiednio wykonana (rozmiar, materiał, dodatkowe chłodzenie), aby nie ulec zniszczeniu. Najczęściej ma ona postać metalowej siatki o kształcie okrągłym lub prostokątnym, wewnątrz której znajduje się katoda. Niekiedy jednak przyjmuje ona zupełnie inną postać, na przykład w fotopowielaczach lub kineskopach.
