Andrzej Stasiuk
Z Wikipedii
Andrzej Stasiuk (ur. 1960 w Warszawie), pisarz, poeta, publicysta.
Wydalony kolejno: z liceum ogólnokształcącego, technikum, zasadniczej szkoły zawodowej. We wczesnych latach 80. zaangażowany w ruch pacyfistyczny, zdezerterował z wojska, półtora roku spędził w więzieniu.
W 1987 wyjechał z Warszawy i zamieszkał w Beskidzie Niskim.
Laureat nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S. B. Lindego (2002), kilkakrotnie nominowany do literackiej nagrody Nike. W 2005 r. otrzymał Nike za Jadąc do Babadag.
Autor licznych felietonów prasowych ("Tygodnik Powszechny", "Gazeta Wyborcza", "Tytuł", "OZON", "Frankfurter Allgemeine Zeitung" i inne).
Jego książki zostały przetłumaczone m.in. na angielski, fiński, francuski, holenderski, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski i włoski.
Wraz z żoną Moniką Sznajderman prowadzi Wydawnictwo Czarne, specjalizujące się w literaturze środkowoeuropejskiej.
[edytuj] Twórczość
- Mury Hebronu (1992)
- Wiersze Miłosne i nie tylko (1994)
- Biały Kruk (1995)
- Opowieści Galicyjskie (1995)
- Przez Rzekę (1996)
- Dukla (1997)
- Dwie Sztuki (Telewizyjne) o Śmierci (1998)
- Jak Zostałem Pisarzem (Próba Autobiografii Intelektualnej) (1998)
- Dziewięć (1999)
- Moja Europa. Dwa Eseje o Europie Zwanej Środkową (wraz z Jurijem Andruchowyczem, 2000)
- Tekturowy Samolot (2000)
- Opowieści Wigilijne (razem z Olgą Tokarczuk i Jerzym Pilchem, 2000)
- Zima (2001)
- Jadąc do Babadag (2004; Nominacja do Śląskiego Wawrzynu Literackiego, maj 2005 r.; Nagroda NIKE, październik 2005)
- Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna (2005)
- Fado (2006)
