Amy Frazier
Z Wikipedii
Amy Frazier (ur. 19 września 1972 w St. Louis, Missouri), tenisistka amerykańska, zwyciężczyni ośmiu turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.
Ma za sobą udaną karierę juniorską, szczególnie w rozgrywkach krajowych; w juniorskiej rywalizacji wielkoszlmowej była m.in. półfinalistką singla i debla na Wimbledonie w 1988. W t.r. rozpoczęła występy w gronie tenisistek zawodowych, rok wcześniej debiutowała w seniorskim turnieju wielkoszlemowym (US Open). W 1988 awansowała do czołowej setki rankingu światowego (na pozycję nr 55), odniosła także pierwsze zwycięstwo nad rywalką z czołowej dziesiątki rankingu (Pam Shriver). W lutym 1989 pokonała w finale w Wichita Amerykankę Barbarę Potter, wygrywając swój pierwszy turniej zawodowy.
W 1991 była w IV rundzie (1/8 finału) dwóch turniejów wielkoszlemowych (Australian Open i Wimbledonu). Rok później była ćwierfinalistką Australian Open i po raz pierwszy wystąpiła w turnieju Masters (dla najlepszych szesnastu zawodniczek). Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał osiągnęła w 1995 (US Open, pokonała m.in. piątą zawodniczkę rankingu Mary Pierce, przegrała z późniejszą zwyciężczynią Steffi Graf). W lutym 1995 została sklasyfikowana na pozycji nr 13 na świecie (najwyższe w karierze). Również w 1995 po raz drugi w karierze startowała w turnieju Masters.
Jest zawodniczką znaną ze stabilnej formy. Od zawodowego debiutu w 1988 nieprzerwanie kończy kolejne sezony w najlepszej setce, jedynie w 1988, 2003 i 2005 poza czołową pięćdziesiątką (najniżej w 2003 – nr 61). Za najszczęśliwsze miasto w jej karierze można uznać Tokio – wygrała tu dwa turnieje (Japan Open), ponadto aż siedmiokrotnie docierała do finałów (Japan Open i Nichirei). Do końca 2005 startowała w 67 turniejach wielkoszlemowych, co stanowi najlepszy wynik wśród obecnie występujacych zawodniczek (nie licząc kontynuującej deblową karierę Navratilovej); grała m.in. w dziewiętnastu z rzędu turniejach US Open.
W listopadzie 2005 wygrała swój ósmy turniej w karierze. W Quebecu pokonała w finale Szwedkę Arvidsson; wcześniej wyeliminowała w tym turnieju m.in. Słowaczkę Nagyovą i najwyżej rozstawioną Francuzkę Dechy.
W deblu Amy Frazier wygrała do listopada 2005 pięć turniejów (z czego trzy w Tokio), w dalszych ośmiu dochodziła do finałów (dwukrotnie w Tokio). W marcu 1993 zajmowała w rankingu deblistek miejsce nr 24. W Pucharze Federacji występowała jedynie w 1995; przyczyniła się do zwycięstwa nad Austrią, pokonując w singlu dwie rywalki – Judith Wiesner i Barbarę Schett. Zespół amerykański w tym sezonie dotarł do finału, w którym – już bez udziału Frazier – przegrał 2:3 z Hiszpanią.
Amy Frazier jest zawodniczką praworęczną, z oburęcznym bekhendem, grającą tenis ofensywny, z wczesnym atakiem na piłkę. W czasie wieloletniej kariery jej znakiem rozpoznawczym stało się charakterystyczne nakrycie głowy – daszek.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza:
- 1989 Wichita
- 1990 Oklahoma City
- 1992 European Open
- 1994 Los Angeles
- 1995 Tokio (Japan Open)
- 1999 Tokio (Japan Open)
- 2004 Hobart
- 2005 Québec
- gra podwójna:
- 1991 Tokio (Japan Open, z Mayą Kidowaki)
- 1992 Tokio (Japan Open, z Riką Hiraki), European Open (z Elną Reinach)
- 1994 Tokio (Nichirei, z Hiraki)
- 1999 Québec (z Katie Schlukebir)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1990 Tokio (Nichirei)
- 1994 Tokio (Japan Open), Tokio (Nichirei)
- 1996 Tokio (Japan Open)
- 1997 Tokio (Japan Open)
- 2000 Tokio (Japan Open)
- 2003 Hobart
- gra podwójna:
- 1990 Portoryko (z Julie Richardson)
- 1993 Chicago (z Kimberly Po)
- 1996 Tokio (Japan Open), Los Angeles, Québec (wszystkie z Po)
- 1997 San Diego (z Po)
- 1998 Tokio (Japan Open, z Hiraki)
- 2000 Stanford (z Carą Black)
