Alpinia galgant
Z Wikipedii
| Alpinia galgant | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | jednoliścienne |
| Podklasa | imbirowe |
| Nadrząd | imbiropodobne |
| Rząd | imbirowce |
| Rodzina | strelicjowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Alpinia galanga Willd. | |
Alpinia galgant (Alpinia galanga (L.) syn.: Maranta galanga L., Languas vulgare Koenig, Amomum galanga Lour.) nosząca także nazwę gałgant chiński lub dziki kardamon (handl. nazwa nasion), to okazała bylina należąca do rodziny strelicjowatych (Strelitziaceae), dawniej do imbirowatych (Zingiberaceae).
 |
| Kłącza |
[edytuj] Charakterystyka
Osiąga imponujące rozmiary, dorasta do 2,5 metra wysokości. Liście ma szerokolancetowate, kwiaty zaś białe, skupione w wiechowate kwiatostany. Owoce wiążące się po przekwitnięciu to kuliste torebki z zawartymi wewnątrz drobnymi nasionami. Organem trwałym rośliny jest masywne, bulwiaste kłącze, z którego wyrasta część nadziemna.
- Występowanie: Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, gdzie dziko rośnie w Malezji, natomiast jej towarowe plantacje znajdują się również w innych krajach, m.in.: w Chinach i Cejlonie (Sri Lanka).
- Surowiec: kłącze
- Zawartość: olejek eteryczny, alpinon i galganol, odpowiedzialne za ostry smak, przypominający nieco smak imbiru, tylko że gorzkawy.
- Działanie i zastosowanie: To właśnie kłącze ma wartość użytkową: dostarcza cennej aromatycznej, ostrej, piekącej i nieco gorzkawej przyprawy, przejawiającej pewną wartość leczniczą. W tym miejscu wspomnieć jeszcze należy, że nieznaczną wartość przyprawową mają także i nasiona gałganta.
Jako przyprawy używa się drobno, na proszek zmielonych, wysuszonych kłączy. Można jej używać do wołowiny, ryb, kartoflanki, zupy grochowej i fasolowej oraz tłustych sosów. W celach leczniczych natomiast stosuje się nalewkę, której przyjmowanie zalecane jest w niestrawności, bólach żołądka i jako specyfik pobudzający apetyt i ułatwiający trawienie. W warunkach domowych przygotowuje się go w następujący sposób: Bierzemy łyżkę stołową sproszkowanego kłącza alpinii, wsypujemy do słoika typu twist-off i zalewamy 100 g spirytusu. Słoik zakręcamy i ustawiamy w miejscu ciepłym (a dobrze byłoby, żeby było ono także i słoneczne) na okres 4 tygodni. Potem alkohol, który „przeszedł” składnikami leczniczymi przecedzamy dokładnie przez watę, lub - jeszcze lepiej - bibułę filtracyjną i czysty płyn mieszamy z 1/4 litra czystej, co najmniej 40° wódki. Butelkę szczelnie zamykamy. W celach leczniczych, w razie potrzeby, przyjmujemy w ilości 1 łyżeczki do herbaty rozcieńczonej 1/4 szklanki przegotowanej wody, 3 razy dziennie.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Sarwa, Wielki leksykon roślin leczniczych, Warszawa 2001
