Abdul Ali Mazari
Z Wikipedii
Abdul Ali Mazari (ur. 1946, zm. marzec 1995) - afgański prominentny dowódca rebeliantów w czasie radzieckiej interwencji w Afganistanie oraz Afgańskiej wojny domowej w latach 1978-2001.
Urodzony w biednej Hazarskiej rodzinie w wiosce Chahar Kint na południe od miasta Mazar-i Szarif w północnym Afganistanie - dlatego też przybrał nazwisko Mazari. Początkowo uczył się teologii w wiejskiej szkole, następnie wyjechał do Mazar-i Szarif a stamtąd do miasta Qom w Iranie, w końcu trafił do Nadżafu w Iraku.
Przebywając w Iranie został uwięziony i torturowany, oskarżono go o spisek przeciwko szachowi Iranu i współpracę z miejscowymi szyitami.
Po inwazji wojsk ZSRR na Afganistan w 1978 wrócił do Mazar-i Szarif obejmując przywództwo nad jednym z największych antyradzieckich ugrupowań ruchu oporu. Następnie jeden z twórców islamskiego ugrupowania politycznego Hizb-e-Wahdat, został także wybrany podczas pierwszego kongresu parii na przewodniczącego Komitetu Centralnego a wkrótce potem, na drugim kongresie, został jej sekretarzem generalnym. W latach 80. z jego inicjatywy utworzono partyzanckie ugrupowanie islamskie Jonbesh-e Shamal (Ruch Północny), które stało się w najbliższych latach jedną z głównych organizacji rebelianckich i w 1991 ostatecznie doprowadziło do obalenia komunistycznego reżimu w Kabulu oraz Mohammada Nadżibullaha.
W 1995 został aresztowany przez milicję Talibów a jego ugrupowanie rozbrojone. Mimo iż planowano przetransportowanie go wraz z byłymi towarzyszami broni do twierdzy Talibów w Kandaharze, został prawdopodobnie zamordowany w pobliżu afgańskiego miasta Ghazni.