Żeglina
Z Wikipedii
Żeglina - rzeka długości około 30 km, odprowadzająca wody z mokradeł lasów złoczewskich, rezerwatów przyrody ożywionej "Paza" i "Nowa Wieś" i okolic wioski Rybnik położonej k. Brzeźnia. Miejsce to stanowi dział wód pomiędzy Wartą i Prosną. Stąd biorą także początek rzeczki: wpływająca do Warty Myja (Meszna) i do Prosny: Łużyca, Cienia, Swędrnianka i Pokrzywnica.
W "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego..." (t.XIX z 1895 r., s.728) Żeglina nazywana jest "Zaglinną". Józef Kobierzycki ("Nieznane zakątki pow. sieradzkiego", Warszawa 1909 r., s. 50) nazywa ją Żeglinną". Prawdopodobnie nazwa rzeczki wywodzi się od staropolskiego słowa "żeglenić" co znaczyło: kaprysić, dokuczać, naprzykrzać się.
Nad rzeczką leży kilka wsi o ciekawym rodowodzie; Nowa Wieś, Pyszków, Ruszków, Dębołęka, Kuśnie, Dąbrówka Sieradzka i Bogumiłów.
Na odcinku od 16,2 km do 18,54 km licząc od ujścia do Warty, na polach wsi Próba, Stefanów Ruszkowski i Ruszków w 2000 r. oddano do użytku sztuczny zbiornik "Próba" o pow. 21,4 ha z zaporą o długości 370 m i wysokości u podstawy 5 m. Zbiornik ten sprawił, że okoliczne tereny stały się atrakcyjne turystycznie. W ramach badań ratowniczych archeolodzy odkryli tu ślady osady otwartej kultury łużyckiej (VII-VI w. p.n.e. - okres halsztacki) i ślady osadnictwa z okresu rzymskiego (I-II w. n.e.)
Za Bogumiłowem zasila Żeglinę Kobylanka, która w swym górnym biegu łączy się z Kanałem Tyczyńskim. Już w granicach Sieradza, tuż przed wzgórzem zamkowym, rzeczka przyjmuje w swe koryto strumień Krasawa.
Ukształtowane w wyniku wielkiej powodzi z końca XVIII w. koryto Żegliny uregulowano w 1925 r. odcinając je od strorzeczy widocznych jeszcze w dzielnicy Praga i skierowano jej wody w przekop tuż przy dawnym zamku. Wtedy też otoczono rzeczkę, w granicach miasta, wałami przeciwpowodziowymi.
Literatura:
- Ruszkowski A., Żeglina, [w:] "Na sieradzkich szlakach", nr 2/78/2005/XX, s. 33.
