Comité de défense des ouvriers
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Le Comité de défense des ouvriers (pl. Komitet Obrony Robotników, KOR). Un groupe des opposants au régime a envoyé le 23 septembre 1976 L'appel à la société et au pouvoir suite aux répressions qui se sont abattues sur les ouvriers grévistes de juin 1976.
KOR w "Apelu" domagał się:
- przyjęcia do pracy wszystkich zwolnionych
- amnestionowania skazanych i więzionych za udział w strajkach
- ujawnienia rozmiarów zastosowanych represji
- ukarania osób winnych łamania prawa.
"Apel" podpisało 14 osób (członków-założycieli KOR):
- Jerzy Andrzejewski
- Stanisław Barańczak
- Ludwik Cohn
- Jacek Kuroń
- Edward Lipiński
- Jan Józef Lipski
- Antoni Macierewicz
- Piotr Naimski
- Antoni Pajdak
- Józef Rybicki
- Aniela Steinsbergowa
- Adam Szczypiorski
- ks. Jan Zieja
- Wojciech Ziembiński.
W składzie KOR znaleźli się ludzie o różnych światopoglądach (od chadeków, poprzez prawicę po lewicę i socjalistów). 29 września wyszedł pierwszy numer "Komunikatu KOR", w którym podano nazwiska 33 członków KOR i ich adresy oraz telefony. Utajnione były jedynie nazwiska zaufanych adwokatów opozycji: Władysława Siły-Nowickiego, Jana Olszewskiego i Jacka Taylora. Wydawano także "Biuletyn Informacyjny". Działalność KORu szeroko komentowało Radio Wolna Europa, dzięki czemu złamany został monopol państwa na informowanie społeczeństwa.
W 1977 roku władze przystąpiły do kontrofensywy wobec opozycji. 7 maja 1977 r. znaleziono ciało krakowskiego studenta Stanisława Pyjasa. Jego śmierć wstrząsnęła środowiskiem opozycji - organizowano czarne procesje, msze żałobne, rozdawano ulotki. Podczas czarnej procesji 15 maja powołano Studencki Komitet Solidarności, który miał zainicjować prace nad stworzeniem autentycznej i niezależnej reprezentacji studentów. SKS domagał się wyjaśnienia okoliczności śmierci Pyjasa oraz ukarania sprawców "profanacji po Staszku" (w Krakowie trwały w tym czasie juwenalia zorganizowane przez Socjalistyczny Związek Studentów Polskich). W następstwie wydarzeń krakowskich aresztowano Kuronia, Michnika, Macierewicza i innych (w sumie ponad 50 osób). Aresztowania trwały do 20 maja, kiedy w nocy zaczęto zwalniać uwięzionych. W więzieniu pozostawało jednak jeszcze 9 najaktywniejszych działaczy i współpracowników KORu. Zorganizowano wówczas głodówki - najsłynniejsza z nich rozpoczęła się 24 maja w kościele św. Marcina w Warszawie. Uczestniczyli w niej:
- Bogusława Blajfer
- Danuta Chomicka
- Lucyna Chomicka
- Bohdan Cywiński
- Jerzy Geresz
- ks. Aleksander Hauke-Ligowski
- Barbara Toruńczyk
- Henryk Wujec
Później dołączyli do nich: Eugeniusz Kloc, Ozjasz Szechter, Joanna Szczęsna, Stanisław Barańczak, Zenon Pałka i Kazimierz Świtoń. Głodówkę podjęto jako apel o uwolnienie wszystkich ofiar wypadków czerwcowych i tych, którzy stanęli w ich obronie. Za pośrednictwem Tadeusza Mazowieckiego oświadczenie głodujących przekazano Radzie Państwa, episkopatowi i dziennikarzom. Ekipa Gierka przestraszyła się nacisków Zachodu i 19 lipca (w związku ze świętem 22 lipca) ogłoszono amnestię. Objęła ona 5 więzionych jeszcze robotników oraz aresztowanych korowców. Wszyscy wyszli na wolność 23 lipca 1977 r. Główny cel postawiony przez KOR został osiągnięty.
Następcą KOR-u był KSS KOR.
Portail de la Pologne – Accédez aux articles de Wikipédia concernant la Pologne. |