Teoremoj de nekompleteco
El Vikipedio
La teoremoj de nekompleteco estas du teoremoj de matematika logiko pruvitaj de Kurt Gödel en 1930. Iomete simpligite, la unua teoremo asertas:
- En iu ajn nekontraŭdira formaligo de matematiko kiu estas sufiĉe pova por difini la naturajn nombrojn, eblas konstrui propozicion, kiun oni povas nek pruvi nek malpruvi.
La dua teoremo, kiun oni povas derivi el la unua, asertas:
- Neniu nekontraŭdira sistemo povas esti uzata por pruvi sian propran nekontraŭdirecon.
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.
