Sovetia Esperantista Junulara Movado

El Vikipedio

Sovetia Esperantista Junulara Movado (SEJM) estis junulara Esperanto-organizaĵo, kiu agis en Sovet-Unio ekde 1966.

En la jaro 1964 dum la 49-a Universala Kongreso de Esperanto tiama prezidanto de TEJO Humphrey Tonkin proponis al Anatolij Gonĉarov pripensi la ideon krei junularan organizaĵon de esperantistoj en Sovet-Unio. Ĉar krei tian organizaĵon oficiale estis neeble kaj krei ĝin neoficiale estis danĝere, Anatolij Gonĉarov eltrovis nomi la oprganizaĵon tiel, ke ĝi ne aspektu organizaĵo. Vintre de la jaroj 1964-1965 Anatolo sendis al 12 konataj al li junaj geesperantistoj alvokon krei organizitan junularan movadon. Lian ideon subtenis 9 personoj kun kiuj Anatolo aktive kolektis aliajn junajn esperantistojn tra la tuta Sovetunio. Tiuj reeĥintoj siavice konigis aliajn konatajn al ili junajn esperantistojn kaj tute baldaŭ Anatolo dissendis jam al 17 adresoj la Adresaron kun 17 nomoj, proponante nomi la organizaĵon "Adresaro de junaj Esperanto-aktivuloj". Tiel estis preterita danĝero aspekti neoficiala organizaĵo. Tuj poste Anatolo lanĉis informilon "Juna Esperantisto" kiun li multobligis sur cigareda papero mem kompilanate plej ofte el leteroj venantaj al li kiel al la centro. Post kelkaj monatoj Anatolo komisiis la redaktadon kaj multobligadon al Aleksandro Jauŝin [(Kazan)]. Krom la menciita Jauŝkin tre aktivaj organizaj helpantoj estis Boris Kolker, Vladimir Samodaj kaj Leo Kazancev.

En Moskvo, en la strato Moĥovaja, No 8 (antaŭe avenuo Marks, No 17/19), kontraŭ la Rusia ŝtata biblioteko troviĝas kafejo "Joloĉka". La 16-an de decembro 1965 en tiu ejo (kiu estis modesta kafeterio) la tiam junaj Vladimir Samodaj kaj Boris Kolker pridiskutis ĉe kafotaso la ideon de Anatolij Gonĉarov kaj decidis, ke tiu triopo fondu junularan organizaĵon de esperantistoj en Sovet-Unio. En julio 1966 apud Kolomna (Moskva regiono) okazis junulara tendareto, kiu estas konsiderebla kiel fonda konferenco de SEJM (Sovetia Esperantista Junulara Movado).

SEJM dum dek tri jaroj kunordigis kaj evoluigis diversflankan agadon de Esperanto-kluboj, precipe junularaj. Ĝia pleja merito estis regula aranĝado de amasaj SEJToj (Sovetiaj Esperantistaj Junularaj Tendaroj) kun riĉa programo kaj kun SEJM-Konferenco. Trafi la Konferencon estis afero de honoro, oni aspiris ĝin, malgraŭ tio ke la partoprenantoj alvenadis proprakoste kaj dum siaj ferioj. SEJM famiĝis ankaŭ pro interkluba konkurado, regionaj renkontiĝoj, belartaj konkursoj, bonaj informiloj ("Juna esperantisto", "Akorodo", "Aktuale", "Kurte"), internaciaj ligoj.

Jen la listo de prezidantoj de SEJM:

SEJM kreskigis aron da novaj, modern-stilaj aktivuloj: Dmitrij Cibulevskij, Nina Cvileneva, Vladimir Bespalov, Jefim Zajdman, Leonid Borisov, Miĥael Ŝevĉenko, Boris Anoĥin, Dina Lukjanec, Povilas Jegorovas, Ludmila Novikova, Jevgenij Perevertajlo, Vladimir Sapoĵnikov, Abduraĥman Junusov, Miĥail Lineckij, Nina Korĵenevskaja, Aristids Medinŝ.

La etoso de SEJM estis amikeca, neformala kaj gaja. Kaj ĝenerale, la historio de SEJM iĝis bela, romantika legendo, eble pro tio, ke ĝiaj aktivuloj estis tiam junaj kaj liberaj, plenaj de optimismo kaj energio kaj ne atentis la grizecon de la vivo, kiu tiam kovris la tutan landon.

Lige kun la kreiĝo de la oficiala Asocio de Sovetiaj Esperantistoj (ASE), meze de marto 1979 SEJM malfondiĝis, sed ĝia neformala agado iomgrade daŭris pliajn tri jarojn.

[redaktu] SEJM-2

Naŭ jarojn post la malfondiĝo, en 1988, en perestrojka USSR aperis nova junulara Esperanto-asocio, kiu prenis la nomon SEJM. Por distingi ĝin de la pli frua kaj jam legenda organizo oni plej ofte nomis ĝin SEJM-2. La dua SEJM reprenis multajn el la aktivaĵoj de la antaŭa SEJM, i.a. kunordigadon de OkSEJToj kaj OrSEJToj, tamen laŭ la strukturo, agadmanieroj kaj, nature, membraro tio estis tute aparta fenomeno.

En 1990 dum IJK en Kubo SEJM aliĝis al TEJO, en 1995 ĝi jam mem gastigis la 51-an IJK-on en Rusio, en Serovo, proksime de Sankt-Peterburgo.

Dum pluraj jaroj post la disfalo de USSR SEJM estis la sola Landa Sekcio de TEJO sur la postsovetia teritorio, havante membrojn en pluraj el eksaj sovetiaj respublikoj. Ĝis la dua duono de la 1990-aj jaroj ĝi kutime estis nomata "Landa sekcio de TEJO por Rusio kaj Komunumo de Sendependaj Ŝtatoj". Necesas noti, ke jam komence de la 90-aj oni ĉesis prononci la vorton Sovetia en la titolo, deklarinte la vorton SEJM la "nedeĉifrebla siglo" de la asocio.

Fine la kara "nedeĉifrebla siglo" estis forlasita en 2000, kiam post profunda krizo la organizo estis rekreita preskaŭ de nulo kaj oni akceptis la nomon Rusia Esperantista Junulara Movado.

En diversaj periodoj en la dua SEJM aktivis Andrej Ananjin, Dmitrij Oŝĉepkov, Aleksandr Osokin, Andrej Obrezkov, Elena Lebedeva, Andrej Lyskov (Alaskin), Miĥail Ĉertilov, Aleksandr Blinov, Georgij Kokolija, Grigorij Arosev, Jurij Karcev, Dina Arĥipova, Svetlana Ejst, Maŝa Koĉetkova, Gennadij Basov kaj dekoj da aliaj.

La kunordigantoj de SEJM-2 estis: