Orinoko
El Vikipedio
La rivero Orinoko estas - kun longo de 2140 km - unu el la plej longaj en Sudameriko. La tuta rivero situas sur la teritorio de Venezuelo. La fonto troviĝas en la apudo de Parima ĉe la limo al Brazilo. De ĉi-tie la rivero fluas okcidenten, tiam norden kaj poste orienten al Atlantiko, en kiun ĝi fine enfluas. Ĝian delton konsistigas marĉoj kun areo de 41.000 km², famaj pro sia bestmulteco.
Tra la brako Kasikiaro (hispane Brazo Casiquiare) Orinoko ligiĝas al la Rio Negro. Tio estas unu el malmultaj ekzemploj de forkiĝo de granda rivero. Ĉar Negro fluas en Amazonon, kiu fine atingas Atlantikon, la akvoj de Orinoko fine rekuniĝas.
[redaktu] Esploro de la Orinoko
La unua mapo, en kiu troviĝas la Orinoko, estas de 1529 kaj estis farata de Diego Ribeiro.
Sed tiom malfrue kiel la 18-a jarcento okazis la unua granda ekspedicio, gvidata de José Solano. Ekde la supra valo de la Orinoko ili venis ĝis al la Rio Negro. En 1800, la germana esploristo Alexander von Humboldt kaj la franca botanikisto Aimé Bonpland faris ekspedicion de la enfluo de la Rió Apure ĝis en la supran Orinoko-valon, kaj kolektis gravajn informaciojn pri la plantoj kaj bestoj de la rivero.
La fonto de la Orinoko tamen estis trovata nur novembre de 1951 far venezuelaj esploristoj en la Sierra Parima proksime al la brazila limo.
