Marseljezo

El Vikipedio

Marseljezo estas la nacia himno de Francio. En la franca lingvo, La Marseillaise signifas "la marsejla". La vortojn verkis la strasburga kapitano Claude-Joseph Rouget De Lisle (1760-1836) en 1792, t.e. en la revolucia periodo de Francio. La kanto unue nomiĝis Chant de Guerre pour l'Armée du Rhin (Militkanto por la Rejna Armeo); en 1792 marsejlaj regimentanoj eniris Parizon kantante tiun ĉi kanton... kiun la parizanoj sekve renomis La Marseillaise. Ĝin oni adoptis kiel nacian himnon unuafoje en 1795 (Unua Franca Respubliko); ekde 1879 ĝi denove fariĝis la nacia himno. Ĝi estis kanto ankaŭ de revolucianoj kaj liberanoj en Eŭropo, kelkajn unuajn monatojn de sovetia potenco en Rusio ĝia melodio (kun aliaj, netradukitaj vortoj) estis uzata kiel himno de la Soveta Rusio.

La kanto konsistas el 7 strofoj, inter kiuj la sepa estis poste verkita, kaj nur 3 nun estas ankoraŭ uzataj (1, 6 k 7).

[redaktu] Teksto de Marseljezo

Originalo	Esperanta traduko
1-a strofo
Allons enfants de la patrie, Le jour de gloire est arrivé ! Contre nous de la tyrannie L'étendard sanglant est levé ! (bis) Entendez-vous dans les campagnes Mugir ces féroces soldats ? Ils viennent jusque dans nos bras Égorger nos fils, nos compagnes !	Ni iru, gefiloj de la patrolando, la glora tago alvenis! Kontraŭ ni de la tiraneco la standardo sanga estas levita! (dufoje) Ĉu vi aŭdas en la kamparo bleki tiujn sovaĝajn soldatojn? Ili venas ĝis inter niaj brakoj buĉi niajn gefilojn, niajn kunulinojn!
Rekantaĵo
Aux armes, citoyens ! Formez vos bataillons ! Marchons ! Marchons ! Qu'un sang impur abreuve nos sillons !	Civitanoj, prenu la armilojn! Konsistigu la batalionojn! Antaŭen! Antaŭen! Maldigna sango ŝutiĝu sur niajn sulkojn!
6-a strofo
Amour sacré de la patrie, Conduis, soutiens nos bras vengeurs ! Liberté, Liberté chérie, Combats avec tes défenseurs ! (bis) Sous nos drapeaux, que la victoire Accoure à tes mâles accents ! Que tes ennemis expirants Voient ton triomphe et notre gloire !	Amo sankta de la patrolando Konduku, tenu niajn brakojn venĝemajn! Libereco, Libereco kara, Batalu kun viaj defendantoj! (dufoje) Sub niaj flagoj, venko alkuru al viaj viraj vokoj! Viaj malamikoj mortantaj vidu vian triumfon kaj nian gloron!
7-a strofo
Nous entrerons dans la carrière Quand nos aînés n'y seront plus ; Nous y trouverons leur poussière Et la trace de leurs vertus. (bis) Bien moins jaloŭ de leur survivre Que de partager leur cercueil, Nous avons le sublime orgueil De les venger ou de les suivre !	Ni eniros en la karieron kiam niaj prauloj ekskarieros; ni trovos tie ilian korpopolvon kaj la spuron de iliaj virtoj. (dufoje) Malpli enviantaj postvivi ilin ol partumi iliajn ĉerkojn, ni havos la superan orgoljon venĝi aŭ sekvi ilin!