Konstitucio de Weimar
El Vikipedio
(nekompleta, bazita sur la germanalingva kaj anglalingva artikoloj)
Tiu estis la konstitucio de la Respubliko de Weimar (germana ŝtato inter 1919 kaj 1933, prononcata vajmar). Ĝi estis la unua uzita demokrata konstitucio de Germanio. La nuna germana konstitucio ankoraŭ enhavas kelkajn el ĝiaj artikoloj.
Enhavo |
[redaktu] Enhavo
La Konstitucio de Weimar estis dividita en 2 ĉefpartoj. Tiuj estis dividitaj en 7 kaj 5 sekcioj. Entute la konstitucio enhavis pli ol 180 artikolojn. Kelkaj el la plej gravaj eksplikiĝos sube.
[redaktu] Preambulo
En la germana, la preambulo estas: Das Deutsche Volk einig in seinen Stämmen und von dem Willen beseelt, sein Reich in Freiheit und Gerechtigkeit zu erneuen und zu festigen, dem inneren und dem äußeren Frieden zu dienen und den gesellschaftlichen Fortschritt zu fördern, hat sich diese Verfassung gegeben.
Traduko: La germana popolo, unita en siaj originoj kaj inspirita de la volo renovigi kaj fortigi la liberecon kaj la justecon de la regno, apogi la internan kaj eksternan pacon kaj promocii la socian progreson, adoptis tiun konstitucion.
[redaktu] Ĉefparto 1: Kompozicio de la regno kaj respondeco
[redaktu] Sekcio 1: La regno kaj la ŝtatoj
Tiu sekcio establis Germanion kiel respubliko. La regno estis definita kiel la regio enhavante la germanaj provincoj (Länder) kaj aliaj regioj rajtis aliĝi al la regno bazita sur popola volo kaj la leĝoj de la regno. Ĝi ankaŭ establis ke Germanio bindiĝis per internaciaj leĝoj kaj ke la estraro de la regno havu la solan jurisdikcion pri:
- eksteraj rilatoj, koloniaj aferoj, civitaneco
- libereco de movado
- enmigrado, elmigrado kaj eldonado
- defendo
- monunuo kaj produktado de moneroj
- doganoj kaj negoco
- poŝta, telegrafa kaj telefona servoj
Escepte de tiuj fakoj, la provincoj rajtis regi kiel ili volis.
[redaktu] Sekcio 2: La Reichstag
La Reichstag, la nacia parlamento, kunvenis en Berlino. Ĝi kompoziĝis el reprezentantoj elektitaj far la germana popolo. Ĉiu germano aĝante 20 jarojn aŭ pli rajtis elekti. La membroj de la Reichstag reprezentis la tutan nacion dum 4 jaroj kaj nur devis sekvi sian konscion. Ili ankaŭ havis diplomatan imunecon. La prezidanto rajtis dissolvi la parlamenton.
