Katedralo de Angoulême
El Vikipedio
Enhavo |
[redaktu] ANGULEMO
[redaktu] KATEDRALO SANKTA-PETRO.
La katedralo el Angulemo (Angoulême) estas la plej majesta el la preĝejoj de Ĉarento (Charente), unu el la plej belaj specimenoj de la Romana Arto; ĝi ankaŭ estas unu el la plej maljunaj kaj el la plej respekteginda katedralo de Francio.
[redaktu] HISTORIO:
Ĝia situo, apud la remparoj de la urbo kaj de malnova pordo de la civito, korespondus al tiu de primitiva sanktejo antaŭa al la kristanaro. Antaŭ tiu monumento estis unua katedralo konstruita dum la kvara jarcento.
La konstruaĵo malaperis en la momento kiam Clovis venkoprenis Angulemon, kiam tiu ĉi elpuŝis la Vizigotojn (Wisigoths), post la venko de Moussay (Akvitanio), en la jaro 507. La dua katedralo estis konsecrita ĉirkaŭ la jaro 560, ĝi estis sendube incendiigita de la Normandoj (Normands).
La tria, estis la ellaboraĵo de la episkopo "Grimoard", konsecrita en la jaro 1017. Ĝi daŭris nur unu jarcento, ĝiaj dimensioj estantaj tro malgrandaj.
"L'Angoumois",(Regiono el Angulemo), je la komenco de la dekdua jarcento, estis inter la plej riĉaj grafioj en la dukio de Akvitanio, pro produktiveco de sia grundo kaj de la aktiva komerco kiu praktikiĝis ĉie.
La Civito "Engolesme" (Angulemo) do, meritis posedi sur sia montplataĵo vastan katedralon. Oni ŝuldas ĝia konstruon al la genio de Girard II, unu el la eminentuloj la plej ĉiekonataj el sia epoko. Sinsekve profesoro, episkopo kaj legato de kvar papoj, amiko de la Dukoj de Akvitanio, konsilano de la Grafoj de Angulemo,ankaŭ,li malkovriĝis bonega artisto. Li direktis kun lerteco la laboraĵojn de sia katedralo. La laboraĵoj komenciĝis ĉirkaŭ la jaro 1110 kaj la preĝejo estis konsekrita en 1128. La katedralo ne konservis la stilpurecon kiun posedis antaŭe. En la daŭro de la tempo ĝi suferis severajn malfelicaĵojn kiujn kontribuis falsigi sian primitivan arkitekturon.
Ekzemple, dum la religiaj militoj, en la deksesa jarcento, ĝi estis amputita de unu preĝejturo. Ĉe la fasado du religiaj historiaj temoj estas videblaj : La Ĉieliro kaj la Lasta Juĝado. Kristo staranta aperas en aŭreolo, same kiel li montriĝis la tagon de sia Ĉieliro. Du grandaj anĝeloj sin turnas al la apostoloj por montri al ili la Ĉielan vizion.
Ĉiuj iliaj rigardoj, same kiel tiuj de la elektitoj, disigitaj sub grandaj arkoj, sin turnis al la Savanto en fidema teniĝo.
La damnitoj, male, forĵetitaj sub flankaj arkoj, iĝintaj la predo de Satano, suferas sian punon. Tiel la temo de la Ĉieliro finiĝas per tiu de la Lasta Juĝado. Krom tiuj temoj, la artisto reprezentis scenojn de la tero kun ties suferoj kaj luktoj : epizodoj rilatantaj al la ĉasoj kaj variaj aktivaĵoj...
Gravaj restaŭradoj refaritaj en la XIXa jarcento, de 1866 al 1885, fare de la franca arkitekto Paul ABADIE, modere modifis la internon kaj la eksteron de la konstruaĵo. Sur la fasado, pinta frontono kaj du sonorilturetoj estis aldonitaj, kio forigas sian medievalan aspekton. Tamen, eĉ se tiuj novigaĵoj estas bedaŭrindaj, tiu fasado prezentas ankoraŭ aspekton de granda nobleco, kiu imponas pro la mistikismo de la skulptaĵoj.
Interne, la katedralo estas kovrita de kupoloj sur pendoskulptaĵoj. Antaŭtempe, lumigata de du lantern-turoj, la transepto konservis nur tiun situata norde. La ĥorejo, duoncirkla, ĉirkaŭ kiu radias kvar absidetoj, estas kovrita de laŭbo kaj de volbo. Nuntempe, preterpasantaj turistoj, aŭ loĝantaj en Angulemo, daŭre admiras kun ravo tiun monumenton plena je nobleco kaj historio.
[redaktu] ANEKDOTO.
La episkopo Girard II, fondinto de la katedralo Sankta-Petro, mortinta en 1136, estis deklarita skisma sekve de sia sinteniĝo favore al iu antipapo,Anaclet, dum la Eklezio oficiale decidiĝis favori Innocent II, en la jaro 1130 okaze de la elekto de du Ĉefpontifikoj fare de malsamaj konsilioj.
Liaj postrestaĵoj elterigitaj de la katedralo estis translokitaj eksteren en nekonata loko kaj proksimigitaj poste, sed ĉiam sekrete rilate al lia situacio..
la sagaceco de iu "angulemano", amatoro de malnovaj tekstoj kaj de historio, permesis en la jaro 2004, remalkovri tiun tomboloko kaj, la nuna episkopo promesis rezervi al la postrestaĵoj de la konstruanto lokon pli konvenan kun lia rango, meze de la episkopoj enterigitaj en la katedralo.
