Esperanta Civito
El Vikipedio
Esperanto-movado > Civito de Esperantio
Esperanta Civito deklaras sin subjekto de internacia juro, kun federisma strukturo kiu celas reprezenti la Esperantio-anaron.
Enhavo |
[redaktu] 10-a de aŭgusto, 1998
La Pakto por la Esperanta Civito estas lanĉita en Ĉaŭdefono (Svislando), fare de la establoj partoprenintaj en la unua Forumo por la Esperanta Civito, kunvokita de Esperanta PEN-Centro kaj de ERA, sub la prezido de Gyorgy Nanovfszky. La Pakto konsistas el ideologia premiso (la Kvintezo, raŭmisme inspirita) kaj el organiza parto. Ĝi celas:
a) solidarecon inter la paktintaj establoj;
b) solvi ĉe komuna Kortumo la eventualajn konfliktojn inter la paktintoj;
c) krei la embrion de la Esperanta Civito. Estas elektita la Evolukomisiono de la Pakto.
[redaktu] 29-a de julio, 1999
La dua Forumo aprobas la proponon de Konstitucio de la Esperanta Civito, en Karolovaro (Bohemio), okaze de la SAT-kongreso, sub la prezido Yves Peyrault. Estas elektita la Kortumo.
[redaktu] 2-a de junio, 2001
Post dujara diskuto, la Konstitucio estas promulgita en Sabloneto (Italio) fare de la tria Forumo, kiu samtempe fariĝas unu el la du branĉoj de la Civita Parlamento. La Evolukomisiono preparas la unuajn elektojn de la Senato. La Kortumo estas renovigita. Ĉeestas en Sabloneto: SAT (observanto, prezidas), Akademio de Esperanto (observanto), Esperanta PEN, Esperantista Kulturdomo Razgrad, E-Societo Vraca, Itala Interlingvistika Centro, Kultura Centro Esperantista, LF-koop, Teatro Espero Varsovio, redakcioj de "Debrecena Bulteno", "Heroldo de Esperanto", "Literatura Foiro". Senkulpiĝis kaj salutis ELTE (E-Fako), RE/LOdE kaj Kip Enderby (UEA-prezidanto).
[redaktu] 15-a de decembro, 2001
Unuaj elektoj de la Senato. Rajtas baloti la membroj kaj la abonantoj de la establoj aliĝintaj al la Pakto. Konkuras du listoj, kun propraj politikaj, kulturaj kaj sociaj programoj: la Blanka, kun ĉefkandidatoj Vinko Oŝlak (Slovenio/Aŭstrio) kaj Nelly Holevitch (Bulgario/Nederlando), kaj la Verda, kun ĉefkandidatoj Walter Żelazny (Pollando/Francio) kaj Ljubomir Trifonĉovski (Bulgario). La simbolo de la Blanka Listo estas fiŝo, la slogano "Por Civito inspirita de kristanaj valoroj"; la simbolo de la Verda Listo estas arbo kun radikoj, la slogano "De Zamenhof ĝis la Esperanta Civito". La Verda Listo gajnas kun 70% de la voĉoj. La Evolukomisiono ĉesas ekzisti.
[redaktu] 23-a kaj 24-a de februaro, 2002
Unua sesio de la Civita Parlamento, en la Urbodomo de Loklo (Svislando). La Forumo proklamas la balotrezulton de la Senato. La 19 senatanoj estas: Walter Żelazny (Konsulo), Ljubomir Trifonĉovski (Vickonsulo), Marie-France Conde Rey, Judit Felszeghy, Anatolo Gonĉarov, Lidia Ligęza, Ivaniĉka Maĝarova, Perla Martinelli, Andrea Montagner, Bertil Nilsson, Mayra Nunez Hernandez, Marco Picasso, Tiziana Rogora, Dieter ROOKE, Jan Stanisław Skorupski, por la Verda Listo; Vinko Oŝlak, Nelly Holevitch, Alessandro Beltramini, Anna Laszay, por la Blanka Listo. La Forumo elektas ankaŭ la novan Kortumon: Giorgio Silfer, Leen DEIJ, Zofia Banet Fornalowa.
Okaze de la unua kunsido de la Senato, sen. Nunez Hernandez, Picasso kaj Rooke formas la Ruĝan grupon, daŭre en la majoritato, sed teknike sendependan. La Konsulo proponas por la Kapitulo la sekvajn vickonsulojn: Trifonĉovski (internaj aferoj), Conde-Rey (socialaj aferoj), Nilsson (kulturaj aferoj), Nunez Hernandez (Tria Mondo), Oŝlak (informado). La nomumo de la lasta donas al la registaro signifon pli ol majoritatan.
La Senato interalie aprobas la leĝon pri la Civitana Registro, kaj la rekomendon pri la deviga depono ĉe la ĉefaj E-bibliotekoj. Ĝi decidas interalie ke la Civito aliĝos al la Monda Socia Forumo (Porto-Alegro), partoprenos en la Internacia Konferenco de Federismo (San-Galo) kaj ke la Vickonsulo, invitita al la renkonto de bulgaraj intelektuloj kun Papo Johano Paŭlo la 2-a, salutos lin nome de la Esperanta Civito.
Plej rimarkinda posta evento, el politika vidpunkto, estas la deklaro pri la baldaŭa milito (la 18-a de marto 2003). Temas pri la unua efektiva konfrontiĝo kun la ekstera mondo, kaj pri kvalita diferenciĝo de la cetera Esperantio, kiu silentis pri la problemo, escepte de SAT.
La organo de la Esperanta Civito estas "Heroldo komunikas".
[redaktu] Kritikoj
Malmultaj esperantistoj konsentas kun la kreo kaj celoj de la Civito. Multaj jam kritikis ĝiajn fondajn ideologiojn. En la du jaroj antaŭ la Projekto de Konstitucia Ĉarto kaj fondo de la Civito, la verkisto Jorge Camacho kolektis diversajn kritikojn de la Civito en sia verko La liturgio de l' foiro. Jouko Lindstedt tiam skribis, ke La Civito estas provo de la raŭmistoj uzurpi la koncepton "Esperantujo". Diversaj esprimoj estas uzataj por priskribi la "Esperantan civiton" : "la rondeto de Giorgio Silfer", "La Polpo" kaj "la Vespejo". Sinteze la "Esperanta Civito" aperas al multaj kiel malgranda grupo kiu laboras sub la aŭtoritata gvido de sia ĉefo kaj kutimas eluzi tre malagrablajn rimedojn por etendi sian influon. Sed ĉar tio estas ĉiam pli vaste konata, la influo de la grupeto ne kreskas.
