Petronius (Asteroid)
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
(3244) Petronius | |
---|---|
Eigenschaften des Orbits (Simulation) | |
Orbittyp | Hauptgürtelasteroid |
Große Halbachse | 2,2446 AE |
Perihel – Aphel | 1,8775 – 2,6117 AE |
Exzentrizität | 0,1636 |
Neigung der Bahnebene | 3,679° |
Siderische Umlaufzeit | 3,363 a |
Mittlere Bahngeschwindigkeit | 19,88 km/s |
Physikalische Eigenschaften | |
Durchmesser | ? km |
Masse | ? kg |
Albedo | ? |
Mittlere Dichte | ? g/cm³ |
Rotationsperiode | ? h |
Absolute Helligkeit | 13,661 |
Spektralklasse | ? |
Geschichte | |
Entdecker | C. J. und I. van Houten-Groeneveld, T. Gehrels |
Datum der Entdeckung | 1960 |
Ältere Bezeichnung | 4008 P-L, 1957 XC, A923 RD |
(3244) Petronius ist ein Asteroid des Hauptgürtels, der am 24. September 1960 vom niederländischen Forscherteam Cornelis Johannes van Houten, Ingrid van Houten-Groeneveld und Tom Gehrels im Rahmen des Palomar-Leiden-Surveys entdeckt wurde.
Benannt ist der Asteroid nach dem römischen Dichter und Schriftsteller Titus Petronius.
Siehe auch: Liste der Asteroiden