Wiąz pospolity
Z Wikipedii
| Wiąz pospolity | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | ukęślowe |
| Nadrząd | Urticanae |
| Rząd | pokrzywowce |
| Rodzina | wiązowate |
| Rodzaj | wiąz |
| Gatunek | wiąz pospolity |
| Nazwa systematyczna | |
| Ulmus campestris Gleditsch 1773 | |
Wiąz pospolity, wiąz polny (Ulmus carpinifolia Gleditsch Pflanzenverzeichn.354 1773 syn. Ulmus minor Mill., Ulmus campestris L., Ulmus glabra Mill., Ulmus foliacea Gilib.) to gatunek rośliny z rodziny wiązowatych (Ulmaceae Mirb.). Występuje w południowej i środkowej Europie.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości do około 30 metrów. Korona wielopostaciowa – u formy typowej zwykle wysoko sklepiona, ale przy tym wąska. Konary stosunkowo krótkie, mocne, odstające prawie poziomo. Gałęzie na nich raczej niejednolite; boczne niekiedy przygięte i wiszące.
- Kora
- Kora brunatno szara, z długimi dość głębokimi bruzdami i wygrabionymi listwami. Pędy cienkie, gładkie, lekko błyszczące, brunatno czerwone lub ciemnoczerwone.
- Liście
- Pączki owalne, spiczaste i tylko na szczycie nieco owłosione, poza tym błyszczące, czerwonobrunatne. Liście o długości 6-10 cm i szerokości 5-8 cm, przybierają rozmaite, zmienne kształty, choć przeważnie są odwrotnie jajowate lub podłużne, z wydłużonym wąskim wierzchołkiem i uderzająco skośną, asymetryczną nasadą liścia. Brzeg liścia jest niewyraźnie podwójnie piłkowany albo karbowany, z małymi, skierowanymi ku szczytowi ząbkami. Górna powierzchnia liścia zwykle błyszcząca i ciemnozielona, a dolna – jaśniejsza i z wyraźnymi, pęczkami aksamitnych włosków w kątach większych nerwów, a poza tym naga.
- Kwiaty
- Zebrane w gęste pęczki, na króciutkich szypułkach. Pręcików 4-5 z rudymi pylnikami, znamiona białe. Kwiaty przedsłupne, wiatropylne. Kwitnie III-IV.
- Owoce
- Odwrotnie jajowate lub podłużne skrzydlaki; orzeszek wyraźnie powyżej środka.
- Biotop. Wymagania
- Lasy, brzegi rzek, aluwia. Jest gatunkiem ciepłolubnym. Występuje na całym niżu, w górach sięga do 500 m n. p. m.
[edytuj] Zastosowanie
Dawniej powszechnie uprawiany jako drzewo parkowe i alejowe. Obecnie jako gatunek najbardziej podatny na holenderską chorobę prawie nieistniejący. Doskonale nadaje się na BONSAI.
