Sławomir Woźniak
Z Wikipedii
Sławomir Woźniak (ur. 2 listopada 1967 we Wrocławiu) - polski tancerz.
Uczęszczał do poznańskiej szkoły baletowej. Pierwsze kroki na scenie stawiał jako uczeń partnerując artystom Teatru Wielkiego w Poznaniu w Kopciuszku. W pełni profesjonalnie debiutował w 1986 roku jako Książę, także w Kopciuszku, w choreografii Teresy Kujawy na scenie Opery Wrocławskiej, gdzie był zatrudniony jako solista w latach 1986 - 88. Otrzymał tam angaż dzięki Klarze Kmitto, która poznawszy jego talent ściągnęła go do Wrocławia bezpośrednio ze szkoły. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Irenę, solistkę baletu Opery Wrocławskiej. Ich wspólna kreacja w Jeziorze łabędzim pozostawiła niezapomniane wrażenia na wszystkich, którzy mieli szczęście ją oglądać.
Od 1988 r. solista, a od 1989 r. pierwszy tancerz Teatru Wielkiego w Łodzi. Pierwszą premierą na deskach tego teatru okazał się również Kopciuszek. Irina Fokina, która przygotowała to przedstawienie, zaprosiła go do USA, gdzie tańczył w Dziadku do orzechów. W Łodzi kreował czołowe partie w repertuarze klasycznym oraz współczesnym. Między innymi popisową rolę Johna w Greku Zorbie Lorki Massine'a, którą zdobył także niebywałe uznanie w Warszawie i która do dziś znajduje się w jego repertuarze. Za tę rolę był nominowany przez magazyn Danse we Francji do tytułu "Rewelacja Roku 1992".
Od 1991 r. związał się na stałe, najpierw jako pierwszy solista, a od 2000 r. jako pierwszy tancerz z Teatrem Wielkim - Operą Narodową w Warszawie. Kreuje tu wszystkie czołowe role męskie. Występuje także gościnnie w wielu teatrach zarówno w Polsce, jak i za granicą. W roku 2000 ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, kierunek Pedagogika Baletu. Od 2000 r. pracuje z młodzieżą amerykańską w ramach cyklu letnich obozów.
W 1998 r. zadebiutował jako choreograf baletem Tylko miłość do muzyki Tomaso Albinoniego. W 2001 r. współpracował z Emilem Wesołowskim przy realizacji spektaklu teatralno-baletowego Święta wiosna. W 2005 roku stworzył choreografię do Komix-Komedii, wystawianej jako Trzecia część wieczoru baletowego Taniec według mężczyzn. Mimo iż jako tancerz prowadzi aktywne życie zawodowe rozwija także działalność choreograficzną, w której wykazuje się sporym talentem.
[edytuj] Nagrody
W 1990 r. został laureatem III Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Nowym Jorku. Wraz z partnerką - Kathleen Arcieri zdobył brązowy medal. Po konkursie Artysta otrzymał kilka propozycji zawodowych, zdecydował się jednak powrócić do kraju.
W 1991 roku został wyróżniony, przyznawanym przy okazji Międzynarodowego Dnia Tańca (29 kwietnia) Medalem im. Leona Wójcikowskiego. Jest to odznaczenie dla wybijającej się tancerki lub tancerza młodego pokolenia, rokujących duże nadzieje artystyczne.
Także w 1991 roku Sławomirowi Woźniakowi przyznano Nagrodę Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w dziedzinie tańca. Nagrodą tą odznacza się corocznie młodych wyróżniających się twórców różnych dziedzin polskiej kultury.
W 1993 r. zdobył Brązowy Medal na I Światowym Konkursie Baletowym w Nagoi. Była to jedna z dwóch przyznanych mężczyznom nagród. Złotego medalu nie przyznano. Sławomirowi Woźniakowi towarzyszyła, poza konkursem, Beata Więch.
