Lustrzanka dwuobiektywowa
Z Wikipedii
Lustrzanka dwuobiektywowa to prosty, dwuobiektywowy, matówkowy, aparat fotograficzny charakteryzujący się zwartą i sztywną konstrukcją. Górny obiektyw z lustrem i matówką służy do celowania a dolny do robienia zdjęć. Obiektywy najczęściej są identyczne, ale górny nie ma migawki i przysłony. Funkcjonalnie zbliżony jest do lustrzanki jednoobiektywowej, ale oddzielenie części zdjęciowej od części celowniczej daje prostszą i mniej zawodną konstrukcję (odpada problem synchronizacji migawki z ruchomym lustrem). Zastosowanie dwóch obiektywów podraża aparat i utrudnia stosowanie obiektywów wymiennych. Budowane są najczęściej na format 6 x 6 cm i posiadają obiektywy o jednakowej ogniskowej. Ciekawym wyjątkiem jest produkowany przed II wojną światową luksusowy aparat Contaflex na film małoobrazkowy formatu 24 x 36 mm. Dla ułatwienia celowania posiadał większą matówkę o rozmiarze 42 x 58 mm. Dla zapewnienia zgodności obrazu w celowniku i fotografowanego górny obiektyw posiadał ogniskową 80 mm, a dolny 50 mm. Zastosowanie obiektywów o różnych ogniskowych dawało doskonały obraz na matówce ale za wysoką cenę. Do lustrzanek dwuobiektywowych nie zalicza się aparatów z celownikiem matówkowym.
Udoskonalenie konstrukcji lustrzanki jednoobiektywowej spowodowało zanik produkcji lustrzanek dwuobiektywowych.
W Polsce produkowana była rodzina aparatów Start.
Pierwsze lustrzanki dwuobiektywowe nie zyskały popularności. Były to: Simplex z 1892 na płyty formatu 9 x 12 cm i Simplex Rollkamera z 1893 na film zwijany.
Pierwszą lustrzanką dwuobiektywową, która zyskała popularność był Rolleiflex (6 x 6 cm) powstały w roku 1928.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu fotografii.
