Jak w zwierciadle
Z Wikipedii
| Jak w zwierciadle | |
| Oryginalny tytuł | Såsom i en spegel |
| Gatunek filmu | dramat |
| Kraj |  Szwecja |
| Data premiery | 16 października 1961 |
| Czas trwania | 89 min |
| Reżyseria | Ingmar Bergman |
| Scenariusz | Ingmar Bergman |
| Główne role | Harriet Andersson, Gunnar Björnstrand, Max von Sydow, Lars Passgård |
| Muzyka | Erik Nordgren, Jan Sebastian Bach |
| Zdjęcia | Sven Nykvist |
| Scenografia | Per Axel Lundgren |
| Kostiumy | Mago |
| Produkcja | Allan Ekelund |
| Dystrybucja | Svensk Filmindustri |
| Język | szwedzki |
| Nagrody | Oskar w roku 1962. |
| Strona IMDb | |
Jak w zwierciadle (szwe.) Såsom i en spegel – szwedzki film fabularny z 1961 roku, laureat Oskara dla najlepszego filmu obcojęzycznego w roku 1962. Pierwsza część "trylogii pionowej" Ingmara Bergmana.
[edytuj] Obsada
- Harriet Andersson -Karin
- Gunnar Björnstrand -David
- Max von Sydow -Martin
- Lars Passgård -Fredrik "Minus", brat Karin
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Film, jest piewszą częścią "trylogii pionowej" Ingmara Bergmana zajmującą się problemem relacji pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Tytuł filmu zaczerpnięty jest z Hymnu do miłości autorstwa św. Pawła.Akcja, osadzona na wyspie ukazuje wzajemne relacje pomiędzy chorą na schizofrenię Karin a członkami jej najbliższej rodziny. Klasutrofobiczna scenografia wyspy jest miejscem rodzinnego dramatu zaniku uczuć będącego zarówno skutkiem jak i przyczyną braku porozumienia pomiędzy członkami rodziny. W "Jak w zwierciadle" można zaobserować również próby określenia wiary przez bohaterów borykającymi się tradycyjną koncepcją Boga. Film zrealizowany w ascetycznej formie, w skąpej scenografii początkuje rozrachunek Bergmana z teistycznym wychowaniem kontynuowany w dalszych częściach trylogii tj. Gościach Wieczerzy Pańskiej i Milczeniu.
