Steppebunzing
| Steppebunzing IUCN-status: Veilig |
||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Mustela eversmannii (Lesson, 1827) |
De steppebunzing (Mustela eversmannii; soms nog wel Putorius eversmannii of Mustela eversmanni) is een roofdier uit de familie der marterachtigen (Mustelidae). Hij lijkt veel op de nauwverwante gewone bunzing.
[bewerk] Beschrijving
Een volwassen dier is tussen de 30 en 45 centimeter lang. De staart van het dier is 10,5 tot 17,5 centimeter lang. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes. Mannetjes hebben een kop-romplengte van 32 tot 56 centimeter en een lichaamsgewicht van maximaal 2050 gram, vrouwtjes een kop-romplengte van 29 tot 52 centimeter en een lichaamsgewicht van maximaal 1350 gram.
Steppebunzingen verschillen van de gewone bunzing door de veel blekere vacht op de bovenzijde. De flanken van de steppebunzing zijn zeer licht van kleur. De poten, staartpunt en een gedeelte van de buik zijn echter donker van kleur. De kop is zeer licht van kleur, bijna wit.
[bewerk] Gedrag
De steppebunzing leeft vooral van siesels, gevlekte soesliks en hamsters, maar ook andere knaagdieren als woelmuizen en marmotten worden gegrepen. Soms legt hij voedelvoorraden aan.
Hij is meer overdag actief dan de West-Europese marterachtigen. Steppebunzingen graven zelf een ondergronds hol. Soms maakt hij gebruik van de verlaten holen van zijn prooidieren.
De paartijd valt in februari en maart, waarna er in april en mei drie tot zes jongen worden geboren. De draagtijd duurt 36 tot 42 dagen. De jongen wegen bij de geboorte 4 tot 6 gram. De jongen worden anderhalve maand lang gezoogd. Ze verlaten hun moeder na drie maanden, en na negen maanden zijn de dieren geslachtsrijp.
[bewerk] Verspreiding en leefgebied
In tegenstelling tot de gewone bunzing komt de steppebunzing niet in de westelijke helft van Europa voor. Met name in het zuidwesten van Rusland zijn de dieren aan te treffen, maar ze komen voor van Oost-Duitsland en Oostenrijk zuidwaarts tot Tibet en Mongolië. In Oost-Europa overlapt het leefgebied van de steppebunzing met die van de gewone bunzing. Steppebunzingen leven voornamelijk in open gebieden als grasland, struikgewas en op bebouwde grond.
